Warszawa 2025-08-21

Linia kolejowa Nr 9 Warszawa Wschodnia – Gdańsk Główny.

Linia kolejowa Nr 9 Warszawa Wschodnia – Gdańsk Główny jest drugą w Polsce linią kolejową, po linii CMK, na której pociągi osobowe mogą kursować z prędkością 200 km/h. Przyczyniła się do tego, prowadzona przez ostatnich kilka lat modernizacji tego szlaku. Linia ta jest bardzo ważna dla ruchu kolejowego nie tylko na odcinku Warszawa – Gdańsk – Gdynia, ale także dla połączenia do Słupska – Koszalina – Kołobrzegu. W styczniu 2020 roku, w kierunku Trójmiasta prowadzone były testy z prędkością 200 km/h, między innymi  przejazdy pociągu typu EZT ED250 „Pendolino”. Testy były prowadzone pod nadzorem ETCS Level 2. Ale pamietajmy, że od 2024 roku, także klasyczne składy wagonowe, z lokomotywą EU200, mogą się poruszać z prędkością 200 km/h. Formalne wprowadzenie prędkości 200 km/h, na LK Nr 9 nastąpiło w dniu 13 grudnia 2020 roku. To dopuszczenie objęło kilka odcinków o łącznej długości 113 km. Na pozostałych odcinkach dopuszczono prędkość 170-190 km/h. Infrastruktura kolejowa została dostosowana do prędkości 200 km/h, już w 2015 roku. Zmodernizowano wówczas tory i instalacji systemu ETCS Level 2. Wszystkie prace zakończono i wydano certyfikaty do 2021 roku. 

Linia kolejowa Nr 9 jest dwutorowa, zelektryfikowana prądem 3 kV DC i ma długość 323,393 km. Linia była budowana odcinkami w okresie 1852-1876, czyli w czasie kiedy Polska była pod zaborami; germańców, moskali i austro-węgier. Linia powstała w zaborze ruskim i w zaborze pruskim (germańskim). Linia przebiega z centrum Polski, w kierunku północno-zachodnim i leży na terenie województw; mazowieckiego, warmińsko-mazurskiego, pomorskiego.

Daty kiedy otwierano poszczególne odcinki linii: Warszawa Wschodnia – Warszawa Praga, 1933 rok i jest to ostatni zbudowany odcinek LK Nr 9. Warszawa Praga – Mława, 1877 rok. Mława – Działdowo, 1 wrzesień 1877 rok. Działdowo – Montowo, 1 maj 1877 rok. Montowo – Iława Główna, 12 październik 1876 rok. Iława Główna – Malbork, 1 sierpień 1876 rok. Malbork – Tczew, 12 październik 1857 rok. Tczew – Gdańsk Południowy, 6 sierpień 1852 rok i jest to pierwszy odcinek obecnej LK Nr 9. Gdańsk Południowy – Gdańsk Główny, 1 październik 1867 rok. Na odcinku Malbork – Tczew linia skrzyżowała się z linią Ostbahn Berlin – Królewiec.

Uruchomienie drugiego toru: Warszawa Praga – Mława, 1916 rok. Mława – Malbork, 1901 rok. Tczew – Gdańsk Główny, 1911 rok. Ale pierwsze odcinku dwutorowe zbudowano już w 1873 roku. Ostatni jednotorowy odcinek Mikołajki Pomorskie – Malbork przebudowano na dwutorowy w 1967 roku.

Elektryfikacja linii: Warszawa Praga – Legionowo, 27 maj 1972 rok. Legionowo – Nasielsk, 7 wrzesień 1972 rok. Nasielsk – Ciechanów, 21 wrzesień 1984 rok. Ciechanów – Działdowo, 28 wrzesień 1985 rok. Działdowo – Iława Główna, 29 grudzień 1985 rok. Iława Główna – Malbork, 30 czerwiec 1985 rok. Malbork – Tczew, 30 wrzesień 1983 rok. Tczew – Pszczółki 3, czerwiec 1969 rok. Pszczółki – Gdańsk Główny, 20 lipiec 1969 rok.

Historia LK Nr 9 Warszawa – Gdańsk.

Początkowo linia kolejowa Malbork – Mława, nazywana malborsko-mławską, był linią drugorzędną, a to głównie z powodu postawy moskali, którzy nie byli zwolennikami rozwoju kolei, a szczególnie połączenia obu kolei. Prusacy linie tę wykorzystywali głównie do transportu zboża i innych płodów rolnych oraz drewna z Podola, Wołynia i Ukrainy do portu gdańskiego. Linia bowiem miała się w przyszłości połączyć z Koleją Nadwiślańską. Za budową linii kolejowej lobbowali kupcy i przemysłowcy z Gdańska. Szlak ten był najkrótszym połączeniem Gdańska z Warszawą. Kiedy doszło do połączenia kolei pruskich i kolei moskiewskich, różna szerokość torów była istotną wadą. Wynikała stąd konieczność kosztownych przeładunków na stacjach granicznych w Mławie i Iławie. Wymiana zestawów kołowych systemu Breidsprecha, nie rozwiązywała problemu. Na stacjach stosowano tory położone wyżej i niżej. Z wagonów stojących wyżej łatwiej było przenosić worki i skrzynie do wagonów stojących niżej.

Trzeba także napisać, że od 1862 roku, było już połączenie Gdańsk – Bydgoszcz – Warszawa, ale było to połączenie znacznie dłuższe i nie satysfakcjonowało ono kupców z Gdańska. W 1872 roku, został zawiązany komitet budowy linii przez Malbork, Iławę i Mławę. Towarzystwo otrzymał nazwę Koleje Malborsko-Mławskiej, a po germańsku Marienburg – Mlawaer Eisenbahn. W dniu 1 czerwca 1872 roku, rząd pruski udzielił koncesji na budowę i eksploatację linii. Zatwierdzono trasę: Malbork – Prabuty – Iława – Działdowo – Mława. W tym czasie, Mława była w zaborze moskiewskim, w Królestwie Polskim, które całkowicie było zależne od Moskwy. Towarzystwo zgromadziło kapitał w wysokości 25,7 miliona marek. Ta kwota pozwoliła na uruchomienie linii do końca 1877 roku. 

Linie oddawano do eksploatacji etapami. W maju 1876 roku, uruchomiono odcinek Malbork – Iława. W dniu 21 października 1876 roku, uruchomiono odcinek Iława – Montowo. W dniu 15 maja 1877 roku, uruchomiono odcinek Montowo – Działdowo. W dniu 1 listopada 1877 roku, uruchomiono odcinek Działdowo – Mława. Wówczas rozpoczęła się graniczna wymiana gospodarcza. Kursowały pociągi towarowo-pasażerskie. Do Prus przywożono przede wszystkim surowce rolne; zboże, otręby, mąkę, ziemniaki, masło, jaja, bydło rogate, kaczki, gęsi, a także drewno budowlane. Eksportowano maszyny (w tym lokomobile), narzędzia rolnicze, wyroby stalowe, galanterię, nasiona, nawozy sztuczne i inne. 

Budowę Kolei Malborsko-Mławskiej, regulowała pruska ustawa z dnia 3 listopada 1838 roku, o przedsiębiorstwach kolejowych. Dlatego do budowy angażowano kapitał prywatny, a wykup przez państwo miał nastąpić po 30 latach użytkowania. Jednak państwo wykupiło linie wcześniej, bo w dniu 18 maja 1903 roku. Wówczas linia trafiła pod zarząd Gdańskiej Kolei; KPEV (Królewsko-Pruskie Koleje Państwowe). 

Po zakończeniu wielkiej wojny światowej, na mocy Traktatu Wersalskiego, Polsce przyznano Działdowo i fragment linii aż do stacji Rakowice (stacja graniczna). Stacja Smolniki należała już do germańców. Ziemia Działdowska była przyznana Polsce bez plebiscytu. Ta sytuacja utrudniła przewóz towarów od strony Warszawy do Gdańska, choć w traktacie była mowa o wolnym handlu. Warto wspomnieć, że w Iławie był plebiscyt i 95 % mieszkańców opowiedziało się za przynależnością do germańców. W zaistniałej sytuacji pociągi z Warszawy w Działdowie kierowano na szlak: Brodnica – Jabłonowo Pomorskie – Grudziądz – Laskowice Pomorskie i na północ. Dalszy odcinek linii: Iława – Prabuty – Malbork – Tczew, miał charakter regionalny. Jak nie trudno wywnioskować, taka sytuacja była do 1 września 1939 roku, kiedy to germańcy napadli na Polskę. Wszystkie szerokie tory na terenie Polski, już od wielkiej wojny światowej, były systematycznie przekuwane na tor normalny 1435 mm. Okres 20-lat, to był za krótki czas, aby szlak Działdowo – Brodnica – Jabłonowo Pomorskie – Grudziądz – Laskowice Pomorskie, stał się istotny dla rozwoju tego regionu. Tym bardziej, że przebiegał on przez byłe tereny pruskie. 

Po drugiej wojnie światowej, cała sieć kolejowa była bardzo zniszczona i rozkradziona, z ogromnymi stratami wsród kolejarzy. Regularny ruch pociągów na linii Warszawa – Gdańsk, został wznowiony dopiero w dniu 16 stycznia 1946 roku, czyli rok po przejściu armii sowieckiej. Początkowo ruch odbywał się tylko po jednym torze. Drugiego toru częściowo nie było lub był zdewastowany. Ruch po drugim torze uruchomiono w połowie 1947 roku. 

Od 1952 roku, w Polsce produkowano podkłady żelbetonowe typu St3. Okazały się one mało udane i w 1958 roku, opracowano pierwsze podkłady typu INBK-3 i INBK-4, a od 1972 roku, produkowano podkłady INBK-8. Na szlaku Warszawa – Gdańsk początkowo układano szyny typu S49, a od połowy 70-lat XX wieku, szyny typu S60. Ale prace prowadzono odcinkami. Generalna poprawa na LK Nr 9 nastąpiła w okresie 1983-1985, kiedy całe torowisko zostało wymienione na nowe, co wiązało się z przygotówką do elektryfikacji. Jednocześnie planowano znormalizować tory postojowe dla pociągów towarowych. W tym okresie, długość pociągów towarowych z parowozami, przy podwójnej trakcji, można przyjąć odpowiednio: 800 m, 650 m i 550 m. To przekładało się odpowiednio do składu: 150 osi, 120 osi i 100 osi, uwzględniając możliwości prowadzenia ruchu podwójną trakcją. Kolejnym problemem był konieczność obniżenia torowiska pod wiaduktami, aby pomieścić skrajnie pociągu i trakcje elektryczną. 

Jeśli piszemy o elektryfikacji to węzeł Warszawa do Nasielska był zelektryfikowany w 1969 roku, a węzeł Gdańsk do Tczewa był zelektryfikowany w 1972 roku. Pozostała elektryfikacja LK Nr 9, trwała od 1984 roku. Aby ją przyspieszyć prace prowadzono od strony Nasielska i od strony Tczewa. Obie firmy, które elektryfikowały szlak, spotkały się na stacji Rybno Pomorskie. Był to pierwszy raz zastosowany ten sposób budowy. Kolejne nowe linie elektryfikowano w ten właśnie sposób. Uroczyste uruchomienie trakcji elektrycznej na całej trasie Warszawa – Gdańsk nastąpiło w dniu 19 grudnia 1985 roku. Na stacji Działdowo, wstęgę przeciął ówczesny minister komunikacji Janusz Kamiński. Pierwszy pociąg osobowy, z lokomotywą EU07-213, z lokomotywowni Warszawa Odolany, przejechał w dniu 19 grudnia 1985 roku. Linia była dostosowano do prędkości 120 km/h. 

Obecnie (2025 rok) krytykuje się tę prace dlatego, że zaprzepaszczono szansę modernizacji LK Nr 9 dla prędkości wyższej niż 120 km/h. Problem w tym, że standardowe Polskie lokomotywy EU07 miały prędkość tylko 125 km/h, dlatego planowanie trasy dla 160 km/h, w tym okresie nie miało sensu. Postawienie słupów trakcyjnych utrwaliło geometrię szlaku, który wbrew pozorom nie należy do łatwych. Mimo wszystko, nastąpiło znaczne skrócenie czasu przejazdu, oszczędność energii, zwiększenie przepustowości linii i zmniejszenie ilości awarii składów na szlaku. 

W 90-latach XX wieku, prowadzona była analiza możliwości modernizacji LK Nr 9 Warszawa – Gdańsk. Modernizacja ta ma służyć usprawnieniu komunikacji na całym szlaku. W związku z trudnością i olbrzymim kosztem związanym z przebudową praktycznie całego odcinka Warszawa – Gdańsk, zaproponowano zastosowanie zagranicznego taboru z wychylanymi pudłami. Próby takiego taboru zostały przeprowadzone w maju 1994 roku, z udziałem zespołu EZT ETR-460 „Pendolino” z bezwładnościowym lub sterowanym przechyłem nadwozia, produkcji włoskich zakładów Fiat Ferroviaria. Wychylne pudła pociągu umożliwią jazdę po łukach z prędkością do 30% większą niż w przypadku taboru tradycyjnego. Przechył pociągu EZT ETR-460 „Pendolino” może wynosić do 7%. Wychylne pudło równoważy boczne przyspieszenie do 1,8 m/s2. Zwykłe pudło równoważy boczne przyspieszenie do 0,6 m/s2. Testy wykonano na odcinku 25 km, pomiędzy stacjami Rybno Pomorskie – Rakowice. Na tym odcinku, były łuki o promieniu od 470 m do 1 500 m. Przeprowadzone testy potwierdziły możliwość użycia tego typu taboru na PKP. Dzięki jego zastosowaniu prędkość liniową można było zwiększyć do ponad 200 km/h, bez większych nakładów związanych z modernizacją torowiska. Ówczesny zarząd PKP ogłosił nawet przetarg, na zakup tego typu taboru, ale wówczas, braku funduszy na przetarg nie doszedł on do skutku.

Do 2006 roku, prędkość maksymalna biegu pociągów wynosiła 120 km/h. Największa modernizacja LK Nr 9 nastąpiła w okresie 2006-2014. Wówczas linia została dostosowana do prędkości do 200 km/h, dla pociągów osobowych z systemem ETOS, 160 km/h bez systemu ETOS oraz 120 km/h dla pociągów towarowych, przy nacisku na oś 22 500 kg. Koszt modernizacji wyniosł 10 miliardów złotych. W dniu 14 sierpnia 2025 roku, najszybszy pociąg pokonywał trasę Waszawa Wschodnia – Gdańsk Główny w czasie 2 godziny 18 minut; EIP Pendolino. Cena biletu 169,00 złotych. Natomiast klasyczny pociąg z wagonami pokonuje trasę w czasie 2 godziny 34 minuty: EIC z lokomotywą EU200. Cena biletu 149,00 złotych. Pociąg Kolei Mazowieckich pokonuje tą trasę w 3 godziny 15 minut. Cena biletu 60 złotych. Wszystkie relacje są bezpośrednie. 

Modernizacja była prowadzona etapowo. Projekt powstał w 2004 roku. Zawierał konieczność zbudowania LCS w: Działdowo, Iława, Malbork, Gdańsk, Gdynia, Ciechanów, Nasielsk. Co ciekawe, w 2004 roku, przewidywano, że pociągi o prędkości 200 km/h, będą miały wychylane pudła. W tym czasie, trwały negocjacji dla kupienia pociągów Pendolino z wychylanym pudłem. Po dokładnych analizach stwierdzono, że bez wychylanych pudeł, pociągi także pojadą z prędkością 200 km/h. W projekcie uwzględniono profilowanie łuków kolejowych. 

Istotnym tematem bezpieczeństwa była likwidacja skrzyżowań kolejowo-drogowych. Zostały one zlikwidowane i zastapione wiaduktami nad torami lub tunelami pod torami. Brak skrzyżowań dwupoziomowych w ciągu LK Nr 9 spotkał się z protestem mieszkańców, żądających bezkolizyjnych przejazdów w gdańskiej dzielnicy Orunia – Święty Wojciech – Lipce.

Natomiast na torach wjazdowych na szlak zastosowano tak zwane żeberka ochronne, które uniemożliwiają przypadkowy wjazd pociągu na zajęty szlak. Także w ramach bezpieczeństwa wprowadzono sygnalizację odstępów; Samoczynna Blokada Liniowa. 

O modernizacji linii zaczęto mówić konkretnie latem 2012 roku. Zwłaszcza przed wyborami parlamentarnymi w 2015 roku, wzrosły obietnice poszczególnych partii politycznych. Ówczesny rząd zapowiedział, że zagwarantuje 2,2 mld złotych, na inwestycje kolejowe na trasie Warszawa – Gdynia i dalej w kierunku Kołobrzegu. Poważne prace rozpoczęto w 2014 roku. Umowa na dofinansowanie modernizacji linii kolejowej Warszawa – Gdynia, na odcinku liczącym 103 km, przebiegającym przez Iławę i Malbork, została podpisana. Kwota dofinansowania tej inwestycji początkowo wynosiła 1,4 mld złotych. W tym czasie, była to największa inwestycja kolejowa w Polsce. W efekcie końcowym koszt inwestycji wyniosł 3 miliardy złotych. Kwotę 1,8 miliarda złotych pozyskano ze środków unijnych. Ostateczne koszty: Koszt całkowity projektu pierwszego: 2 027 544 054,59 PLN. Wysokość dofinansowania z UE: 1 220 561 930,19 PLN. Koszt całkowity projektu drugiego: Koszt całkowity projektu drugiego: 1 131 414 678,07 PLN. Wysokość dofinansowania z UE: 620 629 656,28 PLN.

Prace objęły wymianę ponad 200 km torów, przebudowę, remont i budowę ponad 280 obiektów inżynieryjnych: w tym 6 mostów kolejowych, 3 mostów drogowych, 25 wiaduktów kolejowych, 18 wiaduktów drogowych, 220 urządzeń do odstraszania dzikich zwierząt oraz 8 przejść dla pieszych pod torami. Projekt zakładał również likwidację 68 przejazdów kolejowych i przejść dla pieszych, w poziomie szyn. Linia kolejowa na całej długości została wyposażona w komputerowe sterowanie ruchem kolejowym, co pozwoliło na dalsze podniesienie poziomu bezpieczeństwa ruchu kolejowego. Na linii zamontowano także przejścia dla wędrownych zwierząt, które przekraczają tory kolejowe. W miejscowościach zamontowano ekrany dźwiękochłonne. 

Linia Kolejowa Nr 9 jest częścią linii E65, należącą do VI paneuropejskiego korytarza transportowego, łączącego regiony nadbałtyckie z obszarami położonymi nad morzem Adriatyckim i na Bałkanach. Linia E 65, przebiegająca przez stacje: Gdynia, Warszawa, Katowice, Most Wisła, Zebrzydowice i ma długość ponad 720 km. Cała linia jest w całości zelektryfikowana.

Przebieg trasy LK Nr 9 Warszawa Wschodnia – Gdańsk Główny.

Warszawa Wschodnia stacja (0 km, elewacja 90 m) Są tutaj linie Nr: 2, 7, 45, 448, 452, 902. Za stacją linia skręca w kierunku północnym. Mija skrzyżowaniem ulicę Boruta. Przechodzi wiaduktem nad ulicą Kijowska. Od wschodniej strony dochodzą linie Nr: 502, 545.

Michałów posterunek odgałęźny (7,09 km, elewacja 85 m). Są tutaj linie Nr: 502, 545. Następnie linia górą, mostami kratownicowymi, mija Aleja Solidarności i linię kolejową Warszawa Wileńska.

Warszawa Targówek przystanek osobowy (7,43 km, elewacja 86 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe. 

Targówek posterunek (8,40 km, elewacja 88 m). Są tutaj jednotorowe linie Nr: 501, 504, które odchodzą od lini Nr 9 na zachód i na wschód. Następnie od stacji Warszawa Gdańska, z zachodu dochodzi linia Nr 20. Mostem kratownicowym, górą przebiega tor obwodnicy wschód-zachód. 

Warszawa Praga stacja (10,10 km, elewacja 84 m). Jest tutaj linia Nr 20. Warszawa Praga to jest duża stacja towarowa oraz przystanek osobowy z peronem wyspowym. Po stronie zachodniej jest była fabryka FSO Żerań, a jeszcze dalej rzeka Wisła. Na linii Nr 9 obowiązuje już maksymalna prędkość 160 km/h.

Warszawa Toruńska przystanek osobowy (12,00 km, elewacja 84 m). Jest tutaj jeden peron wyspowy. Nad przystankiem przebiega autostrada S8. Tutaj są tereny przemysłowe i liczne zakłady pracy.

Warszawa Praga R77 rozjazd (12,78 km, elewacja 85 m). Po zachodniej stronie jest dawny port rzeczny, na Kanale Żerańskim. Dalej linia przekracza Kanał Żerański mostem kratownicowym i górą DW Nr 633, ulica Płochocińska. 

Warszawa Żerań przystanek osobowy 14,53 km, elewacja 85 m). Jest tutaj jeden peron wyspowy. 

Warszawa Praga R95 rozjazd (16,22 km, elewacja 83 m). Jest tutaj linia Nr 456, która towarzyszy linii Nr 9. W tym miejscu kończy się stacja towarowa Warszaw Praga, z której wjazd i wyjazd na linię Nr 9 jest bezkolizyjny. Po wschodniej stronie biegnie ulica Czołowa.

Warszawa Płudy przystanek osobowy (16,98 km, elewacja 83 m). Od tego przystanku najwyższa prędkość to 200 km/h. Są tutaj dwa jednokrawędziowe perony. Są tutaj trzy tory. Nad przystankiem, górą przebiega ulica Klasyków. Dalej górą przechodzi ulica Marcelego Jeżewskiego.

Warszawa Choszczówka przystanek osobowy (19,72 km, elewacja 82 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe. Linia wkracza w Lasy Legionowskie i jest granica miasta Warszawa. Na linii zamontowano elektroniczny system odstraszania dzikich zwierząt. Linia stopniowo kieruje się na zachód. Linia wkracza w teren miasta Legionowo. Ulica Polna przechodzi pod torami. Tunel otwarto w 2024 roku. 

Legionowo stacja (25,11 km, elewacja 82 m). Jest tutaj linia Nr 10. Przed peronami górą przechodzi wiadukt DK Nr 61, ulica Zegrzyńska. Na stacji są dwa perony dwukrawędziowe. Jest tutaj centrum przesiadkowe. Ze stacji odchodzi linia Nr 10, bezkolizyjnie do stacji Zegrze i stacji Tłuszcz. Ludwisin posterunek (26,40 km, elewacja 80 m). Jest tutaj linia (łącznica) Nr 511. Linia Nr 9 już biegnie w kierunku zachodnim. W ciągu ulicy Parkowa jest kładka nad torami dla pieszych i rowerzystów. Ponownie linia ma trzy tory, a po bokach są ekrany dźwiękochłonne. 

Legionowo Przystanek przystanek osobowy (27,47 km, elewacja 80 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe. Cały czas są ekrany dźwiękochłonne. Górą przechodzi wiadukt ulicy Partyzantów / Ojca Augustyna Kordeckiego.

Chotomów przystanek i rozjazd (29,40 km, elewacja 80 m). Sa. Tutaj dwa perony jednokrawędziowe. Tutaj jest koniec linii towarzyszącej Nr 456. Kończą się ekrany i linia wchodzi na teren Lasy Chotomowskie. Opuszczając lasy linia wchodzi w tereny rolnicze. W pobliżu są byłe forty wojskowe.

Janówek przystanek osobowy (36,75 km, elewacja 80 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę. Pomiędzy peronami, dołem przebiega ulica Warszawska / Dworcowa. Są tutaj także tereny przemysłowe. 

Nowy Dwór Mazowiecki stacja (39,95 km, elewacja 77 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe oraz bocznice do zakładów przemysłowych. Nad peronami przechodzi wiadukt z ulicą Ignacego Paderewskiego. Dalej jest skrzyżowanie z ulicą Jana Nałęcza. Następnie linia łukiem kieruje się na północ, aby przekroczyć rzekę Narew. Przed rzeką linia dołem przechodzi pod DK Nr 85. Po zachodniej stronie linii jest Baza Szkolenia Poligonowego oraz dawny port Marina Modlin. 

Most na rzece Narew imienia Feliksa Pancera jest kolejowo-drogowy. Jezdnia dla samochodów jest ułożona nad torem Nr 1. Most znajduje się w ciągu ulicy Thommée. Most kolejowo-drogowy na Narwi został zbudowany w 1877 roku, według projektu inżyniera Kazimierza Zielińskiego, w ramach budowy Kolei Nadwiślańskiej. Zburzony został w czasie wielkiej wojny światowej i odbudowany po niej, jednak ze zmianą konstrukcji na kratownice. Ruch kołowy na moście odbywał się wahadłowo. W czasie drugiej wojny światowej most również uległ wysadzeniu w powietrze i odbudowany został przez germańców w 1942 roku. Wówczas zrobiono szersze filary i dołożona zachodnią jezdnię. Tak powstał most z dwoma torami. Nie było konieczności ruchu wahadłowego. W 1945 roku, most ponownie został wysadzony w powietrze i wkrótce odbudowany. W 1973 roku, most ponownie przebudowano. Wykorzystano elementy mostów z Malborka i z Tczewa. W 2009 roku, podczas modernizacji linii kolejowej Nr 9, most ponownie przebudowano. Zachodnia nitka została zbudowana na nowo. Wschodnia nitka z torem na dole i jezdną na górze, została wyremontowana. Obecnie są to dwa różne mosty, które wsparto na tych samych filarach. Most dla toru Nr 2 jest spawany i ma dłuższe przęsła. Prędkość biegu pociągu do 100 km/h. Most wschodni, dla toru Nr 1 jest nitowany i ma krótsze przęsła. Przyczółki są żelbetonowe. Prędkość biegu pociągu do 90 km/h.

Modlin stacja (44,10 km, elewacja 80 m). Przed stacją jest skrzyżowanie z ulica Mieszka I. Na stacji są dwa perony i trzy krawędzie peronowe. Jest kładka nad torami. Jest bocznica do stacji paliw przy lotnisku Modlin. Linia jest skierowana w kierunku północno-wschodnim. Dalej jest ponownie skrzyżowanie z ulicą Mieszka I. Po wschodniej stronie są tereny bagniste rzeki Narew. Dalej jest skrzyżowanie z ulicą Kościelna. Linia przekracza mostem kratownicowym rzekę Wkra.

Pomiechówek przystanek osobowy (48,55 km, elewacja 80 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe. Za peronami jest skrzyżowanie w ciągu DK Nr 62 Modlińska / Serocka. Linia kieruje się na północ. Dalej jest skrzyżowanie ulica Nasielska i linia wchodzi w lasy, w których są stare forty. Jest system odstraszanie dzikich zwierząt. Pieńki były posterunek odstępowy (51,33 km, elewacja 95 m). Zachował się budynek, który jest użytkowany jako mieszkalny. 

Brody Warszawskie przystanek osobowy (53,19 km, elewacja 104 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę. Jest przejście pod torami. Linia wchodzi na tereny rolnicze.

Studzianki Nowe przystanek osobowy (55,91 km, elewacja 106 m). Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę. Między peronami, górą przechodzi lokalna droga.

Nasielsk stacja (60,15 km, elewacja 107 m). Są tutaj dwa perony i cztery krawędzie peronowe. Jest tunel dla pasażerów. Są tutaj linie Nr 27, 1013 (wąskotorowa). Była także linia Nasielsk – Legionowo, która została rozebrana. Jest tutaj LCS. Linia wąskotorowa Nr 1013 Nasielsk – Pułtusk została uruchomiona w 1950 roku, a zlikwidowana w 2011 roku. Przed stacja Nasielsk jest skrzyżowanie, ulica Srebrna. Dalej linia przekracza rzekę Nasielna i dołem przechodzi pod DW Nr 571, ulica Kolejowa. Dalej jest skrzyżowanie z lokalną drogą, miejscowość Kosewo. Dalej wzdłuż linii jest system odstraszania dzikich zwierząt.

Kątne przystanek osobowy (63,95 km, elewacja 114 m). Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę. Pomiędzy peronami górą przechodzi DW Nr 632. Dalej lokalna droga przechodzi tunelem pod torami. Tutaj są tereny rolnicze.

Jackowo Dworskie przystanek osobowy (66,82 km, elewacja 132 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe ustawione na mijankę. Pomiędzy peronami, dołem przechodzi lokalna droga. Dalej dwa razy górą przechodzą lokalne drogi. 

Świercze przystanek osobowy i mijanka (71,44 km, elewacja 155 m). Dawniej tu była stacja. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę. Jest tunel dla pasażerów. Pomiędzy peronami jest skrzyżowanie DW Nr 620, ulica Pułtuska. Dalej lokalna droga przechodzi pod torami.

Kałęczyn przystanek osobowy (75,72 km, elewacja 135 m). Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę. Jest tunel dla pasażerów. Dalej jest wiadukt nad torami z lokalną drogą. Następnie lokalna droga przechodzi pod torami. Linia przebiega przez las.

Gąsocin stacja (79,66 km, elewacja 117 m). Pod torami przechodzi lokalna droga, ulica Pułtuska. Są tutaj dwa perony i trzy krawędzie peronowe oraz tunel dla pasażerów. Jest także drewniany, dwukondygnacyjny dworzec, który wymaga remontu. Za stacją, pod torami, przechodzi lokalna ulica Graniczna. Dalej nad torami przechodzi ulica Ciechanowska. Następnie jeszcze są dwie lokalne drogi przechodzą pod torami. 

Gołotczyzna przystanek osobowy (85,38 km, elewacja 104 m). Przed przystankiem linia przekracza rzekę Sona. Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę. Pod peronami przechodzi ulica Kolonia. Dalej trzy razy linia mija bezkolizyjnie lokalne drogi. Krubin posterunek odstępowy ( 91,39 km, elewacja 119 m). Już na terenie Ciechanowa jest kładka dla pieszych nad torami. Dalej linia dołem przechodzi pod DK Nr 50. Dalej linia przekracza rzekę Łydynia.

Ciechanów Przemysłowy przystanek osobowy (95,30 km, elewacja 114 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę. Pomiędzy peronami, wiaduktem przebiega DK Nr 60. Przy przystanku jest także bocznica do zakładów przemysłowych, która zaczyna się na stacji Ciechanów. Dalej linia przechodzi pod ulicą Płocka. 

Ciechanów stacja (98,06 km, elewacja 124 m). Jest tutaj LCS. Była tutaj kolej wąskotorowa z liniami 1016, 1017, która funkcjonowała w okresie 1920-1981. Przed stacją jest kładka nad torami dla pieszych i rowerzystów. Nieco dalej jest droga pod torami, ulica Spółdzielcza. Stacja ma dwa perony, cztery krawędzie, tunel dla podróżnych i liczne bocznice. Za stacją linia przechodzi pod ulica Gąsecka. Dalej są trzy bezkolizyjne skrzyżowania z lokalnymi drogami oraz z DW Nr 615. Pawłowo była mijanka (104 km, elewacja 125 m). 

Czeruchy przystanek osobowy (106,32 km, elewacja 127 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę. Pomiędzy peronami, górą przechodzi lokalna droga. Dalej jest bezkolizyjne skrzyżowanie z lokalną drogą. Są tutaj tereny rolnicze i niewielkie lasy.

Krośnice Mazowieckie przystanek osobowy (110,02 km, elewacja 126 m). Są tutaj dwa jednokrawędziowe perony, ustawione naprzeciw siebie. Przed peronami, dołem przechodzi lokalna droga. Dalej linia przechodzi pod DW Nr 615.

Konopki stacja (113,85 km, elewacja 129 m). Przed stacją górą przechodzi lokalna droga, ulica Handlowa. Na stacji są dwa perony, trzy krawędzie peronowe i tunel pod torami. Stacja pełni rolę mijanki. Dalej linia przechodzi wsród pól uprawnych.

Stupsk Mazowiecki przystanek osobowy (117,15 km, elewacja 133 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę i tunel pod torami. Za peronami górą przechodzi lokalna droga, ulica Henryka Sinkiewicza, obwodnica miejscowości Stupsk. Dalej linia przechodzi pod lokalną drogą.

Wyszyny przystanek osobowy (122,39 km, elewacja 159 m). Są tutaj dwa perony, jednokrawędziowe, ustawione na mijankę, a pomiędzy peronami górą przechodzi lokalna droga. Dalej linia przechodzi pod autostradą S7, następnie pod lokalną drogą i pod DW Nr 587. Linia wchodzi na terem miasta Mława.

Mława Miasto przystanek osobowy (127,75 km, elewacja 143 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe ustawione naprzeciwko siebie. Perony są długie. Nad peronami przechodzi ulica Wiadukt Szreński. Jest to główny przystanek osobowy w Mławie i zatrzymują się tutaj pociągi dalekobieżne.

Mława stacja (130,38 km, elewacja 143 m). Jest tutaj kolej wąskotorowa Nr 1018. Na stacji  są dwa perony i trzy krawędzie peronowe. Jest tunel dla podróżnych. Ale zatrzymują się tutaj tylko pociągi regionalne. Nad peronami przechodzi ulica Wiadukt Rypiński. Dalej, w północnej części miasta, linia przechodzi pod ulicą Wiadukt Mazurski. Z zachodniej strony linii biegnie DW Nr 544. Granica województwo mazowieckie – województwo warmińsko-mazurskie (130,38 km). 

Iłowo stacja (136,46 km, elewacja 158 m). Iłowo to jest duża stacja towarowa. Za stacja towarowa jest przystanek osobowy gdzie są dwa perony jednokrawędziowe ustawione naprzeciwko siebie. Nad peronami przechodzi DW Nr 544, ulica Wyzwolenia. Jest tutaj dworzec, wieża wodna, zabytkowa nastawnia, a na bocznym torze stoi lokomotywa parowa Ty45-205 wraz z tendrem 32D47-221. Lokomotywa jest własnością gminy Iłowo-Osada. Dalej linia przechodzi pod lokalną drogą oraz następną drogą, ulica Kraszewska. W miejscowości Narzym w ciągu ulicy Kościelna jest tunel dla pieszych i rowerzystów. 

Narzym przystanek osobowy (140,31 km, elewacja 156 m). Są tutaj dwa perony, jednokrawędziowe ustawione na mijankę. Między peronami, pod linią, przechodzi lokalna droga, ulica Dworcowa / Kolonia. Dalej linia biegnie wśród pół uprawnych. Na 142 km, był posterunek odstepowy. Zachowała się strażnica. Na 143 km, był strzeżony przejazd. Obecnie jest droga pod torami. Zachowała się strażnica. Na 144 km, pod torami przechodzi lokalna droga. Poprzednio był strzeżony przejazd. Na 146 km, jest kolejna droga pod torami. Przed Działdowem linia przekracza rzekę Torfiaki Działdowskie. Most jest stalowy, spawany, z łukami.

Działdowo stacja (148,22 km, elewacja 163 m). Są tutaj linia Nr 208 (Lidzbark), Nr 216 (Nidzica). Przed stacją linia biegnie na nasypie i mija ulice; Jana Kochanowskiego, Księżodworska, a przed stacją linia przechodzi pod DW Nr 544, ulica Lidzbarska. Działdowo to jest stacja węzłowa, leżąca w północnej stronie miasta. Na stacji jest podwójna wieża wodna, trzy perony i 5 krawędzi peronowych, duży budynek dworca, LCS i warsztaty kolejowe. Linia wychodząc ze stacji dołem przechodzi pod linią Nr 216 (Nidzica). Na 152 km, było skrzyżowanie kolejowo-drogowe, zlikwidowane. Pozostała strażnica.

Burkat przystanek osobowy (153,12 km, elewacja 163 m). Są tutaj dwa perony, jednokrawędziowe, ustawione naprzeciwko siebie. Przed peronami, dołem przechodzi lokalną droga. Dalej są lasy i pola. Na 155 km, jest przejazd automatycznie sterowy. Na 157 km, górą przechodzi nad lokalną drogą.

Turza Wielka stacja (157,94 km, elewacja 177 m). Jest tutaj linia Nr 256A. Jest tutaj najwyższy punkt linii Nr 9. Są tutaj dwa perony, jednokrawędziowe ustawione naprzeciwko siebie. Dalej linia skręca na zachód i wchodzi w las. Jest tutaj system odstraszania dzikich zwierząt. 

Gralewo stacja (162,03 km, elewacja 163 m). Przed stacją, dołem przechodzi lokalna droga. Są tutaj dwa perony i trzy krawędzie peronowe. Za stacją linia ponownie skręca w kierunku północno-zachodnim. Po stronie północno-wschodniej biegnie DW Nr 538.

Żabiny przystanek osobowy (166,49 km, elewacja 163 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe ustawione na mijankę. Pomiędzy peronami jest strzyżony przejazd kolejowo-drogowy. Dalej są pola uprawne. Prędkość na szlaku do 150 km/h.

Tuczki przystanek osobowy (168,76 km, elewacja 162 m). Są tutaj dwa perony, jednokrawędziowe ustawione naprzeciwko siebie. Za peronami, dołem przechodzi lokalna droga. Dalej linia przekracza rzekę Wel. Linia wchodzi w lasy i jeziora. Linii nadal towarzyszy DW Nr 538. Na 169 km, 171 km, są przejazdy drogowe sterowane automatycznie.

Rybno Pomorskie stacja (173,05 km, elewacja 155 m). Przed stacją jest przejazd drogowy sterowany automatycznie. Są tutaj dwa perony, trzy krawędzie peronowe, tunel pod torami. Stacja pełni rolę mijanki. Dalej linia wije się pomiędzy polami, lasami i jeziorami. Na 174 km, jest automatyczny przejazd drogowy. 

Jeglia przystanek osobowy (175,91 km, elewacja 166 m). Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę. Pomiędzy peronami, górą przechodzi lokalna droga.

Hartowiec przystanek osobowy (178,51 km, elewacja 164 m). Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę. Pomiędzy peronami, górą przechodzi kładka dla pieszych i rowerzystów. Zachowały się historyczne budynki kolejowe. Za peronami, linia przechodzi pod DW Nr 538 i teraz droga będzie po stronie zachodniej od linii. Dalej linia przechodzi pod DW Nr 541. Na 181, 183 km, są automatyczne przejazdy drogowy.

Montowo przystanek osobowy, była stacja (183,72 km, elewacja 142 m). Są tutaj dwa perony, jednokrawędziowe. Jest budynek dworca, prostokątna wieża wodna, budynek magazynowy, budynek toalet, tunel pod torami. Dalej linia biegnie wśród pól uprawnych. Na 186, 188 km, linia przechodzi pod lokalnymi drogami.

Zajączkowo Lubawskie stacja węzłowa (189,50 km, elewacja 122 m). Jest tutaj linia Nr 252 (Lubawa), 260A (Nowe Miasto Lubawskie, zlikwidowana). Są tutaj dwa perony, jednokrawędziowe. Zachowały się budynki kolejowe. Przed peronami są ekrany dźwiękochłonne. Dalej linia górą przekracza 4 lokalne drogi.

Rakowice stacja (195,80 km, elewacja 105 m). Są tutaj dwa perony, trzy krawędzie peronowe, tunel pod torami i liczne budynki kolejowe. Za stacją linia przechodzi pod DK Nr 15 i przebiega przez lasy. Jest tutaj system odstraszania dzikich zwierząt. Linia przekracza rzekę Drwęca, dawna granica Polska – germańcy; 199,00 km. 

Smolniki przystanek osobowy (203,22 km, elewacja 110 m). Są tutaj dwa perony, jednokrawędziowe i tunel pod torami. Smolniki to przede wszystkim jedno z leśnictw Nadleśnictwa Iława. Smolniki zamieszkiwane są w większości przez pracowników Nadleśnictwa. Jest tutaj zakład pozyskiwania i przerobu drewna. Linia będąc jeszcze w lesie dochodzi do miasta i stacji Iława Główna. Linia Nr 9 rozchodzi się na dwa szlaki dwutorowe. Na prawo odchodzą tory pociągów towarowych, a na lewo tory pociągów osobowych. Linia przechodzi pod ulicą Wojska Polskiego, a następnie linii ze stacji Toruń.

Iława Główna stacja węzłowa i LCS (208,97 km, elewacja 110 m). Są tutaj trzy perony i 6 krawędzi peronowych. Na stacji jest historyczny dworzec z 1905 roku. Są historyczne wiaty peronowe i budynek poczty. Za peronami, linie kolejowe przechodzą pod ulicą Lubawska i rozdzielają się na kierunek Olsztyn (północny-wschód) i Gdańsk (północny-zachód). Dalej jest strzeżone skrzyżowanie, ulica Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Następnie linia przechodzi nad ulicą Jana III Sobieskiego. Są ekrany dźwiękochłonne. 

Iława Miasto przystanek osobowy (211,84 km, elewacja 108 m). Są tutaj dwa perony, jednokrawędziowe. Nad peronami przechodzi ulica Biskupska. Dalej linia skrzyżowaniem strzeżony przekracza DK Nr 16 (212 km). Ponownie są lasy i pola. Jest system odstraszania dzikich zwierząt. Dwukrotnie pod torami przechodzą leśne drogi. Na 216 km, górą przechodzi lokalną droga. Na 218 km, jest była stacja Segnowy. Są budynki kolejowe wykorzystane na mieszkania.

Ząbrowo przystanek osobowy (219,23 km, elewacja 100 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe ustawione na mijankę. Perony są połączone tunelem. Nad peronami przechodzi lokalna droga, ulica Lipowa, a także przepływa rzeka Osa. Dalej są pola. Linia dołem przechodzi pod lokalnymi drogami: ulica Malinowa (221 km, zachowała się strażnica), ulica Leśna, ulica Falkowa Małe.

Redaki stacja (225,11 km, elewacja 106 m). Są tutaj dwa perony, trzy krawędzie i tunel pod torami. Jest dworzec. Jest bocznica do firmy Dragongaz. Dalej linia przechodzi pod lokalną drogą. Są pola i lasy. Jest system odstraszania dzikich zwierząt. Linia przechodzi nad lokalną drogą, a następnie jest skrzyżowanie strzeżone. 

Susz stacja (232,42 km, elewacja 105 m). Przed stacją linia przechodzi pod ulicą Piastowska. Są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione na mijankę i jest tunel dla podróżnych. Ze stacji odchodzi bocznica do firmy INCO. Jest nastawnia „Su” oraz dworzec. Dworzec jest zbudowany z czerwonej ciemnej cegły. Jest dwukondygnacyjny i ma użytkowe poddasze. Dalej linia górą przekracza ulicę Kardynała Stefana Wyszyńskiego i ponownie wchodzi w lasy. Jest system odstraszania dzikich zwierząt. Granica wojewódzka warmińsko-mazurskie / pomorskie 236,95 km, znajduje się na rzece Liwa. Stankowo były przystanek osobowy (237,59 km, elewacja 95 m). 

Prabuty stacja (242,29 km, elewacja 99 m). Są tutaj linie: Nr 218 Prabuty – Kwidzyń, Nr 232 Prabuty – Myślice. Linia Nr 232 funkcjonowała w okresie 1899 – 2006. Obecnie całkowicie rozebrana. Przed stacją Prabuty nad torami przechodzi DW Nr 521, ulica Rypińska / Władysława Jagiełły. Wiadukt jest kratownicowy. Na stacji są dwa perony, 4 krawędzie, tunel pod torami, dworzec, spichlerz, wieża wodna. Za stacją linia przechodzi nad DW Nr 520, ulica Parkowa. Dalej linia biegnie wzdłuż DW Nr 522. Linia przekracza rzekę Liwa i przechodzi pod DW Nr 522. Tutaj są pola uprawne. 

Gdakowo przystanek osobowy (249,40 km, elewacja 90 m). Przed peronami linia przechodzi pod lokalna drogą. Są tutaj dwa perony, jednokrawędziowe, ustawione naprzeciwko siebie. Są budynki kolejowe.  

Mikołajki Pomorskie przystanek osobowy (253,56 km, elewacja 81 m). Przed peronami linia przechodzi nad lokalną drogą. Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe, ustawione naprzeciwko siebie. Od strony miasta są ustawione ekrany dźwiękochłonne. Są tutaj tereny rolnicze. Dalej linia przechodzi poć DW Nr 522, miejscowość Kołoząb. Następnie dwa razy linia bezkolizyjnie mija lokalne drogi.

Mleczewo stacja (262,46 km, elewacja 45 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe. Za peronami linia przechodzi pod DW Nr 517. Dalej jest stacja towarowa, służąca jako mijanka. Dalej linia przechodzi pod lokalną drogą. Następnie jest rzeka Młynówka Malborska. Dalej linia przechodzi pod lokalną drogą, następnie nad lokalną drogą.

Dąbrówka Malborska przystanek osobowy (268,98 km, elewacja 42 m). Dawniej, na 267 km była ładownia. Pozostały budynki dworcowe. Na przystanku są dwa perony jednokrawędziowe, ustawione naprzeciwko siebie. Pod peronami przechodzi lokalna droga. Tutaj są tereny rolnicze.

Gronajny przystanek osobowy (272, 39 km, elewacja 34 m). Są dwa perony, ustawione na mijankę. Pomiędzy peronami, górą przechodzi lokalna droga. Zaczyna się węzeł kolejowy Malbork.

Malbork stacja węzłowa i LCS (277,88 km, elewacja 15 m). Są tutaj linie Nr 204,207, 222 oraz 5009. Za stacją linia przekracza rzekę Młynówka Malborska i rzekę Nogat.

Malbork Kałdowo przystanek osobowy (279,61 km, elewacja 12 m). Są tutaj dwa perony, ustawione naprzeciwko siebie. Przed peronami linia górą przechodzi nad DK Nr 55. Dalej linia wchodzi na teren Żuław. Ostrówek Pomorski były posterunek (282,90 km, elewacja 5 m). 

Stogi Malborskie przystanek osobowy (283,76 km, elewacja 4 m). Dawnej, w kierunku północnym odchodziła tu linia do stacji Nowy Dwór Gdański, LK Nr 256. Jest tutaj jeden peron wyspowy. Nad peronami górą przechodzi lokalna droga.

Szymankowo stacja (286,74 km, elewacja 4 m). Była tutaj linia Nr 256. Na stacji są dwa perony, 3 krawędzie peronowe i tunel pod torami. W zachodniej głowicy stacji nad torami przechodzi lokalna droga. Świetlikowo były posterunek (291,05 km, elewacja 4 m). 

Lisewo przystanek osobowy (293,82 km, elewacja 15 m). Były tutaj koleje wąskotorowe; Nr 5005, 5006. Są dwa perony jednokrawędziowe ustawione naprzeciwko siebie. Za peronami, pod linią przechodzi lokalna droga, ulica Kolejowa / 10 Marca. Dalej linia przekracza rzekę Wisła. Jest tu największy most kolejowy na LK Nr 9. Most jest kratownicowy, dla dwóch torów i zbudowany jest z różnych przęseł. Z południowej strony mostu kolejowego przechodzi most drogowy, który jest w trakcie remontu. Zaraz za mostem kolejowym jest Tczew Wisła rozjazd (295,22 km, elewacja 21 m). Jest tutaj linia Nr 732. 

Tczew stacja węzłowa i LCS (296,24, elewacja 23 m). Są tutaj linie Nr 131, 203, 726, 727, 728. Tczew to jest duży węzeł kolejowy, gdzie dochodzą linie z czterech kierunków. W północno-zachodniej stronie jest ogromna stacja towarowa. W Tczewie są liczne cieki wodne; Kania Młyński, rzeka Motława i wiele innych. Od Tczewa, po zachodniej stronie linii biegnie DK Nr 91.

Miłobądz przystanek osobowy (302,79 km, elewacja 8 m). Są tutaj dwa perony i trzy krawędzie peronowe. Nad peronami przechodzi lokalna droga.

Pszczółki stacja (306,64 km, elewacja 17 m). Są. Tutaj linie Nr 233, 260, 265. Linia Nr 260 biegnie równolegle aż do stacji Pruszcz Gdański. Są tutaj dwa perony i cztery krawędzie peronowe. Dawniej była to stacja węzłowa. Była linia Pszczółki – Skaryszew – Starogard Gdański.

Skowarcz przystanek osobowy (308,42 km, elewacja 15 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe ustawione na mijankę. Górą przechodzi lokalna droga, ulica Żuławska.

Różyny przystanek osobowy (311,69 km, elewacja 14 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe ustawione na mijankę. Przed peronami, górą przechodzi lokalna droga, ulica Łąkowa. Dalej linia górą mija ulicę Szkolna i rzekę Kłodawa.

Cieplewo przystanek osobowy (314,32 km, elewacja 10 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe ustawione na mijankę. Przed peronami, góra przechodzi ulica Przemysłowa. 

Pruszcz Gdański stacja (317,12 km, elewacja 7 m). Są tutaj linie Nr 226, 229, 260, 262. Dawniej była linia kolejowa Pruszcz Gdański – Stara Piła. Ze stacji wychodzi kilka bocznic. Stacja ma dwa perony wyspowe. Po wschodniej stronie stacji jest lotnisko wojskowe Pruszcz Gdański. Po zachodniej stronie linii płynie rzeka Radunia. Za stacją linia przechodzi pod DW Nr 226, ulica Fryderyka Chopina, a dalej ulica NSZZ Solidarność. Następnie linie się krzyżują poprzez wiadukty, aby dwa tory prowadziły do portu Gdańsk i kolejne dwa tory dalej do Trójmiasta. Gdańsk Święty Wojciech były przystanek osobowy (320,88 km, elewacja 5 m). Linia mija rzekę Radunia i przechodzi pod autostrada S7. Linia wchodzi na teren miasta Gdańsk. 

Gdańsk Lipce przystanek osobowy (322,05 km, elewacja 5 m). Są tutaj dwa perony ustawione naprzeciwko siebie. Dalej trzykrotnie pod torami są tunele dla pieszych i rowerzystów.

Gdańsk Orunia przystanek osobowy (324,53 km, elewacja 5 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe ustawione na mijankę. Pomiędzy peronami dołem przechodzi ulica Plac Oruński. Do linii, ze wschodniej strony dochodzi linia jednotorowa od portu morskiego Gdańsk. Dalej jest skrzyżowanie z ulicą Sandomierska.

Gdańsk Południowy stacja towarowa (325,884 km, elewacja 3 m). Są tutaj linie Nr 9a, 721. Jest tutaj Pomorskie Przedsiębiorstwo Mechaniczno-Torowe.

Gdańsk Biskupia Górka przystanek osobowy (326,30 km, elewacja 5 m). Górą przechodzi DK Nr 91; Trakt Świetego Wojciecha. Stacja Gdańsk Śródmieście należy do SKM, a nie do LK Nr 9. Górą przechodzi DW Nr 501, a linie kolejowe biegną w tunelu. Dalej linia przechodzi pod ulicą Hucisko. Gdańsk Brama Wyżynna była stacja (327,57 km, elewacja 5 m). 

Gdańsk Główny stacja (327,74 km, elewacja 4 m). Są tutaj linie Nr 202, 227, 249, 250. 

Opracował Karol Placha Hetman