Skarżysko Kamienna 2025-05-28

Linia kolejowa Nr 25 Łódź Kaliska – Dębica.

Linia kolejowa Nr 25 Kaliska – Dębica jest jedną z najdłuższych w Polsce i linią która powstała z kilku historycznych linii kolejowych. Na poszczególnych odcinkach linia jest bardzo zróżnicowana; jest jednotorowa i dwutorowa, zelektryfikowana i niezelektryfikowana. Na większej długości, linia biegnie w kierunku południowo-wschodnim, aby ostatnia część prowadziła w kierunku południowym. Linia Nr 25 przebiega przez województwa: łódzkie, świetokrzyskie i podkarpackie. Całkowita długość linii wynosi 323,528 km. Lina jest zbudowana w normalnym rozstawie 1435 mm. Zelektryfikowane są odcinki: Łódź Kaliska – Tomaszów Mazowiecki oraz Skarżysko Kamienna – Chmielów koło Tarnobrzega. Planowane jest zelektryfikowanie całej linii. Prędkość maksymalna biegu pociągu wynosi 120 km/h. 

Liczba torów: jednotorowa na odcinku –0,311 – 0,446 km, dwutorowa na odcinku 0,446 – 56,613 km, jednotorowa na odcinku 56,613 – 144,205 km, dwutorowa na odcinku 144,205 – 235,356 km, jednotorowa na odcinku 235,356 – 323,217 km.

Elektryfikacja została wykonana: W dniu 21 styczeń 1958 roku, Łódź Kaliska – Bedoń. W dniu 31 grudnia 1974 roku, Żakowice Południowe – Tomaszów Mazowiecki. W dniu 10 września 1982 roku, Skarżysko-Kamienna – Wąchock. W dniu 16 września 1987 roku, Wąchock – Ostrowiec Świętokrzyski. W dniu 22 grudnia 1987 roku, Ostrowiec Świętokrzyski – Sandomierz. W dniu 15 grudnia 1989 roku, Sandomierz – Chmielów. Elektryfikacja: zelektryfikowana linia na odcinku –0,311 – 58,482 km, niezelektryfikowana na odcinku 58,482 – 144,205 km, zelektryfikowana na odcinku 144,205 – 260,903 km, niezelektryfikowana na odcinku 260,903 – 321,266, zelektryfikowana na odcinku 321,266 – 323,217 km.

Historia LK Nr 25.

W dniu 13 stycznia 1885 roku, zbudowano pierwszy odcinek, który stanowił część historycznej Kolei Iwangorodzko-Dąbrowskiej; Bzin (Skarżysko Kamienna) – Końskie – Opoczno – Koluszki. Oraz ze stacji Bzin (Skarżysko Kamienna) w drugim kierunku do stacji Ostrowiec i Bodzechów. Historycznie było to w zaborze moskiewskim. Początkowo była to linia szerokotorowa, o rozstawie szyn 1524 mm. Przekucie odcinka na normalny tor zostało wykonane podczas wielkiej wojny światowej.

Kolejny odcinek został zbudowany w zaborze austro-węgierskim, w dniu 30 października 1887 roku, na odcinku Dębica – Sandomierz. Odcinek wybudowało Towarzystwo Kolei Galicyjskiej imieniem Karola Ludwika, na podstawie koncesji z dnia 29 grudnia 1886 roku. Linię zbudowano w rozstawie szyn 1435 mm. W momencie budowy linia kolejowa miała pełnić głównie cel militarny i miała pozwolić monarchii austro-węgier na szybki transport wojska, w przypadku wojny z moskalami. Jednocześnie linia kolejowa pełniła ważną rolę gospodarczą i cywilizacyjną dla Mielca i okolic. W dniu 23 grudnia 1937 roku, podjęto decyzję o budowie bocznicy kolejowej prowadzącej do powstających wtedy zakładów lotniczych PZL w Mielcu, która została wybudowana w sierpniu 1938 roku. Do września 1939 roku, linia kolejowa Dębica – Mielec – Tarnobrzeg, pełniła bardzo ważną rolę w budowie Centralnego Okręgu Przemysłowego (COP).

W okresie 1901–1903, powstał odcinek szerokotorowy z Łodzi Kaliskiej do Słotwin w ramach Kolei Fabryczno-Łódzkiej oraz Kolei obwodowej w Łodzi. W dniu 13 maja 1903 roku, otwarto odcinek Gałkówek – Żakowice Południowe.

W czasie wielkiej wojny światowej zbudowano odcinek Ostrowiec Świętokrzyski – Sandomierz, w normalnym rozstawie. Ten odcinek uruchomiono w dniu 11 maja 1915 roku. W czasie drugiej wojny światowej zbudowano odcinek Łódź Chojny – Mikołajów.

W 1992 roku, przeprowadzono prace remontowe na odcinku Chmielów koło Tarnobrzega – Padew Narodowa. W 1997 roku, przeprowadzono częściowy remont linii kolejowej na odcinkach: Mielec – Malinie, Tuszów Narodowy – Jaślany i Jaślany – Padew Narodowa. Dalsza modernizacja i prace remontowe zostały wstrzymane decyzją Dyrekcji PKP, w 1998 roku. Trwał już czas likwidacji lub co najmniej wygaszania sieci kolejowej w Polsce. Zmniejszało ilość relacji i układano nowe rozkłady jazdy niekorzystne dla mieszkańców. Likwidowano dalekie połączenia na odcinku Dębica – Sandomierz. W 2000 roku, linia utraciła znaczenie państwowe. Na szlaku, coraz więcej było ograniczeń prędkości, nawet do 20 km/h. Ruch pasażerski został całkowicie wstrzymany w 2009 roku. Na szlaku odbywał się sporadycznie ruch towarowy. Do 2015 roku, nie było szans na remont linii i ponownie uruchomienie ruchu osobowego. 

Obecnie (2025 rok) na LK Nr 25 znajduje się 33 stacji i 44 przystanki osobowe. Linię można podzielić na 5 odcinków: 1 Łódź Kaliska – Tomaszów Mazowiecki, dwa tory zelektryfikowane. 2 Tomaszów Mazowiecki – Skarżysko Kamienna, jeden tor niezelektryfikowany. 3 Skarżysko Kamienna – Zalesie Gorzyckie, dwa tory zelektryfikowane. 4 Zalesie Gorzyckie – Chmielów, jeden tor zelektryfikowany. 5 Chmielów – Dębica, jeden tor niezelektryfikowany.

Linia kolejowa w województwie łódzkim.

W grudniu 2017 roku, samorząd województwa łódzkiego podpisał umowę na projekt elektryfikacji linii na odcinku Tomaszów Mazowiecki – Opoczno. Planowano także podniesienia parametrów prędkości biegu pociągów do 100 km/h. Planowano zbudowanie nowych przystanków osobowych oraz remontu starych peronów. W dniu 29 czerwca 2021 roku, ogłoszono przetarg na remont LK Nr 25 Łódź Kaliska – Dębica na odcinku Tomaszów Mazowiecki – Skarżysko Kamienna, który rozstrzygnięto w dniu 12 lipca 2021 roku. Wartość umowy to było 24,6 milionów złotych, finansowane ze środków krajowych.

Linia kolejowa w województwie świętokrzyskim.

Linia kolejowa Nr 25 na odcinku Skarżysko Kamienna – Tarnobrzeg została wybudowana w okresie 1885–1887 i 1914–1915. Od 2010 roku, trwała modernizacja odcinka Skarżysko Kamienna – Ostrowiec Świętokrzyski – Sandomierz – Tarnobrzeg. Do 2014 roku, zostały wyremontowane odcinki Skarżysko Kamienna – Ostrowiec Świętokrzyski i Tarnobrzeg – Sobów – Sandomierz – Zalesie Gorzyckie. Modernizacja linii została zakończona w 2015 roku. Prace związane były z planowanym uruchomieniem ekspresu relacji Warszawa – Rzeszów, po 2013 roku. W dniu 29 grudnia 2016 roku, spółka PKP Polskie Linia Kolejowe ogłosiła przetarg na opracowanie dokumentacji projektowej oraz realizacja robót na odcinku Skarżysko Kamienna – Sandomierz. Prace przeprowadzono w okresie 2018-2024. Wykonawca wymienił 105 km torów i sieci trakcyjnej, zmodernizował stacje i przystanki, wybudował 108 obiektów inżynieryjnych. Koszt inwestycji przekroczył 678 milionów złotych, a część wydatków pokryła Unia Europejska w ramach Programu Operacyjnego Polska Wschodnia. Podniesiono dopuszczalną prędkość pociągów na tym szlaku do 120 km/h.

Linia kolejowa w województwie podkarpackim.

W styczniu 2011 roku, PKP PLK ogłosiły przetarg na studium wykonania remontu LK Nr 25  Łódź Kaliska – Dębica, na odcinku Tarnobrzeg (Ocice) – Mielec – Dębica. Koszt remontu szacowano na 400 milionów złotych. Były to prace nie tylko na LK Nr 25, ale także Nr 74 i 78 na odcinku Stalowa Wola – Tarnobrzeg – Sandomierz – Ocice – Padew. Przetarg został zorganizowany dopiero w 2015 roku. Prace planowano wykonać w okresie 2017-2020. Z uwagi na duży koszt prac, trudno było zdobyć odpowiednie środki finansowe. Prace zostały rozpoczęte w 2020 roku. Umowa obejmowała wymianę 32 km torów, modernizacje 40 przejazdów kolejowo-drogowych, remont 6 mostów i 31 przepustów. W zakresie prac był remont peronów na stacjach i przystankach osobowych.

Ruch pociągów towarowych na odcinku Mielec – Kochanówka Pustków uruchomiono w dniu 3 września 2020 roku. W dniu 4 czerwca 2021 roku, spółka PKP Polskie Linie Kolejowe poinformowała o wznowieniu ruchu kolejowego towarowego na odcinku Kochanówka Pustków – Dębica oraz ogłosiła przetarg na wykonanie robót remontowych na linii kolejowej na odcinku Mielec – Padew i przetarg na budowę drugiego przejścia podziemnego w Mielcu. W dniu 1 września 2021 roku, został wznowiony ruch pociągów pasażerskich do stacji kolejowej w Mielcu na linii kolejowej na odcinku Mielec – Dębica.

We wrześniu 2024 roku, spółka InterCity poinformowała o powrocie kolejowych pasażerskich połączeń dalekobieżnych na LK Nr 25 na odcinku Dębica – Mielec – Tarnobrzeg w postaci pociągu InterCity 23112 Hetman relacji Kraków Główny – Hrubieszów Miasto, co nastąpiło zgodnie z zapowiedziami z dniem 15 grudnia 2024 roku. Problem jest w tym, że ten odcinek jest niezelektryzowany, a konkurencyjny jest zelektryfikowany, odcinek Ocice – Rzeszów (LK Nr 71). Obecnie (maj 2025 rok) ze stacji Mielec, w ciągu dnia odjeżdża 17 pociągów przewoźnika PolRegio i pociąg InterCity Hetman. Ze stacji Mielec można było pojechać do stacji: Dębica, Kraków Główny, Panew, Rzeszów Główny, Zamość.

Polska Wschodnia stawia na dobrą kolej. W dniu 30 grudnia 2024 roku, podpisano umowę o dofinansowanie modernizacji linii kolejowych Nr 25, 74, 78 na odcinku Stalowa Wola – Tarnobrzeg – Sandomierz – Ocice – Padew. To inwestycja, która domknie układ linii kolejowych w południowej części makroregionu. Całość będzie kosztować 1 mld 156 milionów złotych, z czego 798,7 milionów złotych to dofinansowanie z programu Fundusze Europejskie dla Polski Wschodniej. Modernizacja obejmie trzy odcinki linii kolejowych w województwie podkarpackim i świętokrzyskim: LK Nr 25 na odcinku Sandomierz – Padew, LK Nr 74 na odcinku Stalowa Wola Rozwadów – Tarnobrzeg, LK nr 78 na odcinku Sandomierz – Grębów.

W ramach projektu wymieniona zostanie nawierzchnia torów oraz ma być zmodernizowana sieć trakcyjna. Przebudowanych będzie osiem mostów kolejowych. Ponadto odnowione zostaną trzy stacje kolejowe (Grębów, Tarnobrzeg i Chmielów) oraz trzy przystanki osobowe (Wielowieś, Dąbrowica Małopolska, Turbia). Mieszkańcy zyskają też siedem całkiem nowych przystanków, na których będą zatrzymywały się pociągi (Tarnobrzeg Sobów, Tarnobrzeg Ocice, Tarnobrzeg Olszynka, Kępie Zaleszańskie, Zbydniów, Skopanie, Padew Narodowa). Prace będą trwały do 2028 roku.

Przebieg linii LK Nr 25.

Łódź Kaliska stacja (0,00 km, elewacja 200 m). Są tu LK Nr 14, 15. Stacja została otwarta w 1902 roku. Na stacji jest 5 peronów i 8 krawędzi peronowych. Stacja leży na zachód od centrum Łodzi. Ze stacji linia wychodzi w kierunku południowym. Linia jest dwutorowa.

Łódź Kaliska Towarowa posterunek odgałęźny (1,22 km, elewacja 197 m). Tutaj odchodzi LK Nr 539. Linia przechodzi na nad Aleją Adama Mickiewicza. Linia przebiega obok zakładu „Stadler Service Polska Łódź Karolew”. Dalej linia przebiega nad ulicą Obywatelska.

Łódź Pabianicka przystanek osobowy (3,79 km, elewacja 199 m). Są tutaj 2 perony i 2 krawędzie peronowe. Linia przechodzi nad DK Nr 14, ulica Pabianicka, a następnie DW Nr 488, aleja Władysława Bartoszewskiego. Na 4,95 km, była bocznica do Zakładów Chemicznych. Dalej była bocznica do Jednostki Wojskowej. Następnie linia przebiega nad ulicą Rzgowska. Linia ma już kierunek wschodni.

Łódź Chojny stacja (6,92 km, elewacja 201 m). Jest tutaj LK Nr 540. Na stacji są 4 perony i 6 krawędzi peronowych. Są bocznice do firm: Skład kruszywa, Skup złomu, Górażdże Cement. Od stacji Łódź Chojny odchodzi linia do stacji Łódź Dąbrowa.

Łódź Olechów R3 rozjazdy (10,47, elewacja 215 m). Jest tutaj LK Nr 830. 

Łódź Olechów Wiadukt przystanek osobowy (11,18 km, elewacja 219 m). Są tutaj dwa perony i dwie krawędzie. Przystanek otwarto w 1940 roku, zamknięty w 1970 roku, w 2019 roku, ponownie otwarto. W tym miejscu, zaczyna się duża stacja towarowa Łódź Olechów. Jest tutaj; terminal kontenerowy, punkt utrzymania taboru kolejowego i kilka innych zakładów przemysłowych.

Łódź Olechów Zachód przystanek osobowy (12,16 km, elewacja 220 m). Są tutaj dwa perony i dwie krawędzie. Przystanek otwarto w 1940 roku, zamknięty w 1970 roku, w 2019 roku, ponownie otwarto.

Łódź Olechów Wschód przystanek osobowy (14,78 km, elewacja 219). Dalej są rozjazdy R37 (LK Nr 541), R91 (LK Nr 830). Za stacją nad liniami kolejowymi przebiega wiadukt autostrady A1, Autostrada Bursztynowa. Dalej linia skrzyżowaniem przecina DW Nr 713, ulica Rokicińską.

Bedoń przystanek osobowy (18,05 km, elewacja 212). Są tutaj LK Nr 25 i Nr 17. Są tutaj cztery perony i cztery krawędzie peronowe. Każdy tor ma tutaj swój peron. Za przystankami, pod liniami przebiega ulica Brzezińska.

Justynów przystanek osobowy (21,00 km, elewacja 226 m). Są tutaj LK Nr 25 i Nr 17. Są tutaj trzy perony i trzy krawędzie peronowe. Za peronami jest skrzyżowanie z ulicą Główna. Dalej linia przekracza Las Gałkowski. Tutaj jest bocznica do Jednostki Wojskowej. 

Gałkówek stacja (24,20 km, elewacja 219 m). Są tutaj dwa peron i dwie krawędzie peronowe oraz kładka dla pieszych. Na stacji są zwrotnice pomiędzy LK Nr 25 i Nr 17. Dalej linia przekracza skrzyżowaniem ulicę Długa i nieco dalej ulicę Główna. Dalej obie linie kolejowe się rozchodzą i zaczyna się węzeł Koluszki.

Żakowice Południowe przystanek osobowy (28,45 km, elewacja 209 m). Są tutaj dwa perony i dwie krawędzie peronowe. Dalej jest skrzyżowanie z DW Nr 716, ulica Piotrkowska. Linia przebiega przez Las Żakowicki, Las Słotwiński i Las Szajberowski. Linia stopniowo kieruje się na południowy-wschód.

Mikołajów stacja (33,99 km, elewacja 198 m). Są tutaj dwa perony i dwie krawędzie peronowe. Są tutaj LK Nr 44, 534. Jest tutaj bocznica do Jednostki Wojskowej.

Wykno przystanek osobowy (39,95 km, elewacja 196 m). Są tutaj dwa perony i dwie krawędzie peronowe. 

Zaosie przystanek osobowy (43,72 km, elewacja 198 m). Są tutaj dwa perony i dwie krawędzie peronowe. Za peronami jest skrzyżowanie z DW Nr 715.

Skrzynki stacja (47,69 km, elewacja 193 m). Są tutaj trzy perony i pięć krawędzi peronowych. Cekanów to była mijanka (51,40 km, elewacja 185 m). Jest tutaj bocznica do fabryki Dunapack Packaging Ujazd. Dalej linia przebiega pod autostradą S8, Trasa Bohaterów Bitwy Warszawskiej 1920 roku. Dalej linia skrzyżowaniem przekracza DK Nr 48, ulica Warszawska. Przed stacją linia przekracza rzekę Czarna.

Tomaszów Mazowiecki stacja (55,70 km, elewacja 163 m). Stacja została otwarta w 1884 roku. Są tutaj dwa perony i trzy krawędzie peronowe. Tutaj jest bocznica do stacji Spała oraz na Lotnisko Wojskowe Nowy Glinnik. Tutaj LK Nr 25 staje się jednotorowa. Drugi tor zamienia się w LK Nr 22 Tomaszów Mazowiecki – Radom Główny. LK Nr 25 staje się niezelektryfikowana. W południowej głowicy stacji jest skrzyżowanie z ulicą Splska. Dalej linia przekracza rzeki: Wolbórka i Pilica. Linia skrzyżowaniem przekracza DW Nr 713.

Jeleń stacja (61,39 km, elewacja 178 m). Jest tutaj jeden peron i dwie krawędzie peronowe. Ze stacji odchodzi bocznica do Kopalni Biała Góra. Była także bocznica do bunkru kolejowego w Jeleniu oraz do Jednostki Wojskowej składnica Wąwale. Tutaj jest Puszcza Pilska.

Bratków stacja (67,40 km, elewacja 190 m). Jest tutaj jeden peron i dwie krawędzie peronowe. Za stacją jest skrzyżowanie z lokalną drogą.

Tomaszówek przystanek osobowy (68,14 km, elewacja 190 m). Jest tutaj jeden peron i dwie krawędzie peronowe. 

Szadkowice przystanek osobowy (72,89 km, elewacja 192 m). Jest tutaj jeden peron i jedna krawędź peronowa. Są tutaj dwa skrzyżowania, w tym z DW Nr 713. Dalej linia przekracza rzekę Słomianka.

Słomianka przystanek osobowy (76,06 km, elewacja 206 m). Jest tutaj jeden peron i jedna krawędź peronowa. Przed miastem Opoczno LK Nr 25 przechodzi pod LK CMK. Dalej linia przechodzi pod DW Nr 713. 

Opoczno stacja (81,90 km, elewacja 185 m). Są tutaj dwa perony i dwie krawędzie peronowe. Za stacją linia przekracza rzekę Waglanka, a następnie rzekę Drzewiczka. Dalej jest skrzyżowanie z DW Nr 726, a następnie linia przechodzi pod DK nr 12. Sitowa była mijanka (86,91 km, elewacja 192 m). 

Sitowa przystanek osobowy (87,42 km, elewacja 190 m). Linia przekracza rzekę Drzewiczka.

Petrykozy przystanek osobowy (92,96 km, elewacja 202 m). Na 96,85 km, jest granica wojewódzka łódzkie – świętokrzyskie. 

Ruda Białaczowska przystanek osobowy (96,87 km, elewacja 214 m). Linia przekracza rzekę Gracuśna. Posterunek odgałęźny Nałęcz „Nł”, bocznica do Bazy Paliw Borczyn.

Kornica przystanek osobowy (102,33 km, elewacja 224 m). Przed peronem jest skrzyżowanie z lokalna drogą, ulica Główna. Dalej linia dołem przechodzi pod DW Nr 728, ulica Koneckich Odlewników. Dalej jest skrzyżowanie z ulicą Warszawska. Barycz były przystanek osobowy (103,59 km, elewacja 234 m). Końskie towarowa stacja z kilkoma bocznicami do sąsiednich fabryk. Nastawnia Końskie „Kn”. Linia przechodzi nad ulicą Mostowa. Dalej jest skrzyżowanie z DW Nr 749, ulica 1 Maja/Fabryczna.

Końskie stacja osobowa (105,65 km, elewacja 238 m). Jest tutaj jeden peron i dwie krawędzie peronowe. Stacja ma cztery tory przelotowe. Końskie to jest miasto z populacją 17 514 mieszkańców (2023 rok). Za stacją jest skrzyżowanie z DK Nr 42, ulica Partyzantów. Dalej linia przekracza rzekę Żywiczka. Linia wchodzi w lasy. Wąsosz była mijanka (110,43 km, elewacja 255 m). 

Wąsosz Konecki przystanek osobowy (112,15 km, elewacja 259 m). Stąporków była mijanka (113,52 km, elewacja 260 m).

Czarniecka Góra przystanek osobowy (115,14 km, elewacja 266 m). Przy peronie jest skrzyżowanie z lokalną drogą. Czarniecka Góra to jest wieś, o układzie typowej ulicówki. Dalej linia skrzyżowaniem przekracza DK Nr 42.

Stąporków stacja (119,16 km, elewacja 268 m). Są tutaj dwa perony i dwie krawędzie peronowe. Ze stacji odchodzi bocznica do składnicy paliw gazowych. Dalej linia przekracza rzekę Czarna Konecka, której doliną przebiega linia kolejowa.

Wólka Plebańska przystanek osobowy (123,41 km, elewacja 282 m). Przy peronie jest skrzyżowanie z lokalną drogą. Linia dalej przebiega przez lasy.

Sołtyków przystanek osobowy (128,27 km, elewacja 282 m). Dalej linia przekracza rzekę Kamienna. Linia biegnie wzdłuż DK Nr 42. 

Gilów przystanek osobowy (131,72 km, elewacja 279 m). Przy peronie jest skrzyżowanie z lokalną drogą.

Bliżyn stacja (133,83 km, elewacja 270 m). Stacja pełni rolę mijanki. Dalej linia przekracza skrzyżowaniem DK Nr 42. 

Brzask przystanek osobowy (137,60 km, elewacja 259 m). Przy peronie linia przekracza skrzyżowaniem DK Nr 42. Bugaj była mijanka (139,88 km, elewacja 247 m). Dalej linia przechodzi pod autostradą S7. Następnie są dwa skrzyżowania z ulicami Krakowska oraz Legionów. 

Skarżysko Milica przystanek osobowy (141,14 km, elewacja 242 m). Przy peronie jest skrzyżowanie z ulicą Metalowców, a dalej z ulicą Aleja Niepodległości. Dalej linia przebiega pod wiaduktem 25-lecia Powiatu Skarżyńskiego.

Skarżysko Kamienna stacja (143,51 km, elewacja 244 m). Jest tutaj LK Nr 8. Miasto ma populację 41 793 mieszkańców (2023 rok). Tutaj LK Nr 25 ponownie zmienia się w linię dwutorową i jest zelektryfikowana. Linia wychodząc ze stacji skręca w kierunku wschodnim. Skarżysko Wschodnie posterunek odgałęźny (145,67 km, elewacja 234 m). Linia przekracza skrzyżowaniem ulicę 1 Maja. Linia często zmienia kierunek omijając wzniesienia i niecki. Linia biegnie obniżeniem koryta rzeki Kamienna.

Skarżysko Kościelne przystanek osobowy (146,20 km, elewacja 233 m). Za peronami jest skrzyżowanie z ulicą Grzybowa. Grzybowa Góra były przystanek osobowy (149,63 km, elewacja 222 m).

Marcinków przystanek osobowy (152,42 km, elewacja 220 m). Między peronami jest skrzyżowanie z lokalną drogą.

Wąchock stacja (155,33 km, elewacja 220 m). Stacja ma dwa perony i trzy krawędzie peronowe. Stacja ma pięć torów przelotowych. W południowej głowicy stacji jest skrzyżowanie, ulica Kolejowa/Radomska. Dalej jest skrzyżowanie, ulica Partyzantów. Następnie linia przechodzi pod DW Nr 744. Dalej jest skrzyżowanie, ulica Źródlana. Z południowej strony linii jest Jezioro Starachowickie. 

Starachowice przystanek osobowy (159,89 km, elewacja 213 m). Za przystankiem linia skrzyżowaniem przekracza ulicę Radomska. Dalej z północnej strony linii jest Muzeum Natury i Techniki.

Starachowice Wschodnie (161,69 km, elewacja 207 m). Stacja ma dwa perony i trzy krawędzie peronowe. Na stacji jest sześć torów przelotowych. Obok jest stacja kolejki wąskotorowej. Linia przebiega pod DW nr 744, ulica Księdza kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Starachowice Michałów przystanek osobowy (165,74 km, elewacja 207 m). Są tutaj dwa perony i dwie krawędzie peronowe. Dalej linia górą przekracza ulicę Słoneczna, a dalej jest skrzyżowanie, ulica Starotorze. Po południowej stronie linii jest Zalew Brodzki na rzece Kamionna.

Styków Iłżecki przystanek osobowy (168,99 km, elewacja 205 m). Są tutaj dwa perony i dwie krawędzie peronowe. Dalej linia przebiega nad ulicą Kolejowa. Następnie jest skrzyżowanie, ulica Duża. 

Brody Iłżeckie przystanek osobowy (172,74 km, elewacja 190 m). Są tutaj dwa perony i dwie krawędzie peronowe. Za peronami jest skrzyżowanie, ulica Nad Torami. Dalej linia przebiega pod DK Nr 9, ulica Warszawska. 

Staw Kunowski przystanek osobowy (176,70 km, elewacja 186 m). Jest tutaj jeden peron i dwie krawędzie peronowe. Nietulisko były przystanek osobowy (179,70 km, elewacja 185 m). Przystanek funkcjonował w okresie 1927-1941.

Kunów stacja (181,99 km, elewacja 190 m). Jest tutaj jeden peron dwukrawędziowy. Na stacji jest pięć torów przelotowych. Ze stacji wychodzą bocznice do sąsiednich fabryk. Jest także linia kolejowa biegnąca do Puszczy Iłżeckiej w kierunku północnym do fabryki Zakłady Górniczo-Metalowe Ziębiec.

Boksycka przystanek osobowy (184,95 km, elewacja 190 m). Są tutaj dwa perony i dwie krawędzie peronowe. Za peronami linia przebiega pod DK Nr 9, która dalej biegnie równolegle z linią kolejową. Dalej linia przekracza rzekę Kamienna. 

Ostrowiec Świętokrzyski stacja (189,12 km, elewacja 174 m). Miasto w 2024 roku, miało populację wynoszącą 59 247 mieszkańców. Stacja ma jeden peron i dwie krawędzie peronowe. Na stacji jest kilka bocznic, które prowadzą do sąsiednich fabryk. Nad stacją przechodzi wiadukt ulicy Aleja 3 Maja. Dalej nad linią przebiega DK Nr 9.

Bodzechów stacja towarowa (193,56 km, elewacja 170 m). Jest tutaj jeden peron dwukrawędziowy, który nie jest użytkowany. Na stacji jest sześć torów przelotowych. Za stacją jest skrzyżowanie, ulica Kolejowa. Dalej jest skrzyżowanie, ulica Cegielniana.

Brzóstowa (Brzustowa Opatowska) przystanek osobowy (197,69 km, elewacja 166 m). Są tutaj dwa perony i dwie krawędzie peronowe.

Ćmielów stacja (201,09 km, elewacja 172 m). Na stacji znajduje się jeden peron i dwie krawędzie peronowe. Za stacją jest skrzyżowanie, ulica Legionów. Następnie linia przekracza rzekę Przepaść. Dalej jest skrzyżowanie, DW Nr 755. 

Drygulec przystanek osobowy (204,81 km, elewacja 197 m). Są tutaj dwa perony i dwie krawędzie peronowe.

Ożarów Cementownia stacja (207,10 km, elewacja 193 m). Na stacji jest 11 torów przelotowych. Jest tutaj nastawnia „Oż”. W kierunku północnym wychodzi linia kolejowa do cementowni Grupa Ożarów.

Jasice przystanek osobowy (209,25 km, elewacja 202 m). Po wschodniej stronie linii znajduje się fabryka Przemiałownia Jasice. Dalej jest skrzyżowanie z DK Nr 74. Linia przekracza rzekę Czyżówka. 

Jakubowice stacja (214,72 km, elewacja 205 m). Są tutaj dwa perony i trzy krawędzie peronowe. Na stacji są trzy tory przelotowe. Za stacją jest skrzyżowanie z DK Nr 79 i dalej skrzyżowanie z drogą lokalną. Pisary były przystanek osobowy (219,30 km, elewacja 200 m).

Stary Garbów przystanek osobowy (222,82 km, elewacja 196 m). Poprzednio była tutaj stacja. Na przystanku w ciągu doby zatrzymuje się tylko 6 pociągów PolRegio. W pobliżu są skrzyżowania z drogami lokalnymi. Tutaj linia kilkakrotnie zmienia kierunek biegu, aby wspiąć się na wysokość 255 m.

Słupcza przystanek osobowy (226,44 km, elewacja 255 m). Teraz linia ostro schodzi w dół. Dalej jest skrzyżowanie DW Nr 777, a nieco dalej linia przekracza rzekę Opatówka. 

Dwikozy stacja (230,16 km, elewacja 148 m). Na stacji jest jeden peron i dwie krawędzie peronowe. Na stacji są cztery tory przelotowe. Jest tutaj skrzyżowanie, ulica Nadwiślańska. Dalej są cztery skrzyżowania z lokalnymi drogami.

Metan przystanek osobowy (234,80 km, elewacja 148 m). Na przystanku są dwa perony i dwie krawędzie peronowe. Za przystankiem jest nastawnia Zalesie Gorzyckie, bo linia z dwutorowej staje się jednotorowa.

Zalesie Gorzyckie posterunek (235,42 km, elewacja 146 m). Na 235 km, jest granica wojewódzka świętokrzyskie – podkarpackie. Tutaj jest rzeka Wisła i most. Most jest jednotorowy i tor jest zelektryfikowany. Most jest stalowy, kratownicowy, ma 6 przęseł. Każde przęsło ma 75 m. Całkowita długość mostu wynosi 466 m. Most został zbudowany w okresie 1925-1928. 

Sandomierz stacja (240,95 km, elewacja 145 m). Jest tu LK Nr 78. Na stacji są dwa perony i cztery krawędzie peronowe. Są tutaj bocznice do sąsiednich fabryk, między innymi do portu rzecznego. Na stacji jest skrzyżowanie DW Nr 77. Stacja dzieli się na część osobową i towarową. Ze stacji wychodzą dwie linie Nr 78 Sandomierz – Grębów i Nr 25 Łódź Kaliska – Dębica.

Wielowieś przystanek osobowy (244,83 km, elewacja 146 m). Są tutaj dwa perony jednokrawędziowe dla każdej LK jeden. Tutaj linie się rozchodzą. Przy peronach jest skrzyżowanie, ulica Kolejowa.

Sobów stacja (248,50 km, elewacja 149 m). Jest tu LK Nr 74. Z zachodniej strony linii jest Las Zwierzyniecki; Park przyrodniczo-krajobrazowy.

Tarnobrzeg stacja (252,90 km, elewacja 153 m). Na stacji są dwa perony i trzy krawędzie peronowe. Na stacji jest pięć torów przelotowych. Nad stacją wiaduktem przechodzi DW Nr 871. Miasto w 2024 roku, miało populację 43 712 mieszkańców. Dalej linia wchodzi w lasy; Puszcza Sandomierska. Linia przekracza skrzyżowaniem lokalna drogę, ulica Ocicka. Ocice to wieś o charakterze ulicówki.

Ocice stacja (257,53 km, elewacja 153 m). Początek LK Nr 71, w kierunku Rzeszowa. LK Nr 25 odbija w kierunku stacji Chmielów.

Chmielów stacja (260,20 km, elewacja 161 m). Są tutaj LK Nr 70 (w kierunku Staszowa), Nr 933. Odchodzi tutaj bocznica do Zakładów Chemicznych. Na stacji jest jeden peron dwukrawędziowy. Na stacji Chmielów kończy się zelektryfikowana linia. Na terenie wsi jest fabryka; Ceramika Podkarpacka Zakład Produkcyjny w Chmielowie. Dalej linia przechodzi pod wiaduktem DK Nr 9.

Dąbrowica Małopolska przystanek osobowy (263,19 km, elewacja 153 m). Przystanek znajduje się we wsi Dąbrowica. Za peronem jest skrzyżowanie z lokalną drogą.

Skopanie przystanek osobowy (267,78 km, elewacja 155 m). Była tutaj mijanka. Przystanek leży we wsi Skopanie w osadzie Koniec. Za przystankiem jest skrzyżowanie, ulica Wiejska/Granica.

Baranów Sandomierski przystanek osobowy (269,11 km, elewacja 155 m). Jest tutaj jeden peron i jedna krawędź peronowa. Za peronem jest skrzyżowanie DW Nr 872, ulica Jana Pawła II / Szkolna. Linia przekracza rzekę Babulówka. Dalej linia dołem przechodzi pod linią; Linia Hutnicza Szerokotorowa. Pod tym samym wiaduktem przechodzi LK Nr 79 do terminalu przeładunkowego pomiędzy linią kolejową normalną, a LHS.

Padew stacja (275,02 km, elewacja 157 m). Jest tu LK Nr 79. Na stacji są dwa perony i dwie krawędzie peronowe. Przy stacji jest skrzyżowanie, ulica Księdza Jana Kica. Od stacji Panew linia biegnie wzdłuż DW Nr 985.

Jaślany przystanek osobowy (279,35 km, elewacja 160 m). Jest tutaj jeden peron i jedna krawędź peronowa. Przystanek znajduje się w osadzie Bugaj. Za przystankiem jest skrzyżowanie DW Nr 982. Dalej linia przechodzi pod DW Nr 985 i beginie wzdłuż DW Nr 764.

Tuszów Narodowy przystanek osobowy (282,66 km, elewacja 162 m). Przystanek leży w osadzie Załuże. Przy przystanku jest skrzyżowanie z lokalną drogą. Tutaj jest kilka wsi, które ciągną się aż do Mielca: Tuszów Narodowy, Tuszów Mały, Malinie, Chorzelów.

Chorzelów przystanek osobowy (286,11 km, elewacja 163 m). Jest tutaj peron jednokrawędziowy. Dawniej była tutaj stacja z bocznicami do sąsiednich fabryk.

Chorzelów Południowy przystanek osobowy (287,55 km, elewacja 165 m). Jest tutaj jeden peron i jedna krawędź peronowa. W pobliżu jest Lotnisko Mielec, a po południowej stronie lotniska są byłe zakłady WSK-PZL. Dalej linia przechodzi pod DW Nr 984.

Mielec stacja (291,93 km, elewacja 157 m). Na stacji jest jeden peron i dwie krawędzie peronowe. Mielec w 2021 roku, miał populację 59 509 mieszkańców. W południowej głowicy stacji, nad torami przechodzi wiadukt DW Nr 875. Mielec Południowy była mijanka, którą zlikwidowano (293,30 km, elewacja 171 m). Od Mielca wzdłuż linii kolejowej płynie rzeka Wisłok, aż do Dębicy.

Wojsław przystanek osobowy (295,71 km, elewacja 173 m). Jest tutaj jeden peron i jedna krawędź peronowa. Przy przystanku jest skrzyżowanie, ulica Wincentego Witosa.

Mielec Południowy przystanek osobowy (297,55 km, elewacja 173 m). Jest tutaj jeden peron i jedna krawędź peronowa. Dalej linia przechodzi pod DW Nr 985.

Rzochów stacja (299,91 km, elewacja 176 m). Jest tutaj jeden peron i jedna krawędź peronowa. Za peron jest skrzyżowanie, ulica Kolejowa. Dalej jest nieczynna stacja towarowa Rzochów. Ruch towarowy wstrzymano tutaj w 2009 roku.

Rzemień przystanek osobowy (302,41 km, elewacja 177 m). Jest tutaj jeden peron i jedna krawędź peronowa. Linia biegnie wzdłuż DW Nr 985.

Tuszyma przystanek osobowy (305,96 km, elewacja 180 m). Jest tutaj jeden peron i jedna krawędź peronowa. Za peronem jest skrzyżowanie z lokalną drogą.

Dąbie koło Dębicy przystanek osobowy (307,62 km, elewacja 181 m). Jest tutaj jeden peron i jedna krawędź peronowa. Za peronem jest skrzyżowanie z DW Nr 986. Dalej linia przekracza rzekę Tuszymka.

Pustków przystanek osobowy (310,74 km, elewacja 184 m). Jest tutaj jeden peron i jedna krawędź peronowa. Przed peronem jest skrzyżowanie z lokalną drogą. Pustków jest to duża wieś o rozproszonej zabudowie.

Kochanówka Pustków stacja (314,56 km, elewacja 189 m). Na stacji jest jeden peron. Ze stacji wychodzi bocznica do fabryk w kompleksie leśnym Pustków Osiedle. Za stacją jest skrzyżowanie, ulica Kolejowa. Dalej linia przekracza rzekę Wielopolka. Dalej linia przechodzi pod autostradą A4.

Pustynia przystanek osobowy (318,19 km, elewacja 193 m). Jest tutaj jeden peron i jedna krawędź peronowa. Pustynia to jest duża wieś o zabudowie rozproszonej, z populacją 1 567 mieszkańców (2020 rok).

Dębica Towarowa stacja towarowa (321,54 km, elewacja 193 m). Jest tu LK Nr 610.

Dębica stacja (323,77 km, elewacja 196 m). Jest tu LK Nr 91.

Most kolejowy na rzece Wisła.

Most w Zalesiu Gorzyckim został zbudowany w okresie 1925-1928 i należy do jednych z najlepszych konstrukcji tego typu zbudowanych w Europie, w tamtym okresie. Most jest wynikiem polskiej myśli technicznej i został wykonany polskimi rękami i z polskich materiałów. W dniu 11 lutego 1928 roku, odbyła się uroczystość poświęcenia mostu. Aktu poświęcenia dokonał biskup sandomierski ksiądz Marian Ryx. W uroczystości brali udział: Minister Komunikacji Paweł Romocki, przedstawiciele Wojska Polskiego, miejscowe władze, przedstawiciele dyrekcji PKP oraz lokalna społeczność.

Most połączył miejscowości Zalesie Gorzyckie i Nowy Kamień. Stalowy most zastąpił drewniany most, który został zbudowany w marcu 1915 roku, w czasie trwania wielkiej wojny światowej, rozpoczętej przez germańców. Most zbudowali moskale podczas budowy linii kolejowej Ostrowiec – Nadbrzezie. Ale już w dniu 18 czerwca 1915 roku, moskale spalili most, podczas wycofywania się na wschód. Most został odbudowany przez wojska austriackie. Prawdopodobnie we wrześniu 1915 roku. W nocy z 31 października 1918 roku, na 1 listopad 1918 roku, oddział Polskiej Organizacji Wojskowej, pod dowództwem Stanisław Magdziarz z Gorzyc, rozbroił posterunek wojskowy chroniący most. Polski oddział liczył 22 żołnierzy POW. Kontrolę nad mostem przejęli żołnierze Polscy. Drewniany most był kilkakrotnie naprawiany, po uszkodzeniach przez spływającą krę i powodzie.

Z założenia most jest jednotorowy, ale w przyszłości planowano zbudowanie drugiego równoległego mostu, dla drugiego toru. Budowę stalowego mostu rozpoczęto we wrześniu 1925 roku. Projektantem mostu był inżynier Roman Strawiński. W zespole konstruktorów, który opracował projekt wykonawczy był inżynier Andrzej Pszenicki, profesor Politechniki Warszawskiej. Filary, z wykorzystaniem kesonów, zaprojektował inżynier Stanisław Kabaczyński. Koncesję na budowę otrzymało Towarzystwo Przemysłu Metalowego K. Rudzki i S-ka. Elementy mostu wykonano w Hucie Bankowa w Dąbrowie Górniczej.

Most jest jednotorowy i obecnie tor jest zelektryfikowany. Most jest stalowy, kratownicowy, ma 6 przęseł. Każde przęsło ma 75 m. Całkowita długość mostu wynosi 466 m. Most wsparty jest na siedmiu filarach murowanych. Są także dwa dźwigary żelazno-betonowe, o rozpiętości 8 metrów każde. Filary zostały postawione na kesonach betonowo-żelaznych, które sięgają na głębokość 16,5 m, poniżej powierzchni wody. Od strony napływu wody filary otrzymały izbice (lodołamy). Budowę mostu zakończono próbą wytrzymałości w dniu 8 lutego 1928 roku.

Most pełnił swoją rolę bez problemów aż do wybuchu drugiej wojny światowej, którą ponownie rozpoczęli germańcy. W dniu 5 września 1939 roku, dowódca Frontu Północnego, generał Kazimierz Sosnkowski, wydał rozkaz obrony mostów na rzece Wisła. Zadanie obrony odcinka na Wiśle, od Zawichostu do Baranowa Sandomierskiego; obrony mostów i przygotowania ich do ewentualnego zniszczenia, otrzymała Grupa Sandomierz, która była dowodzona przez podpułkownika Antoniego Sikorskiego. Rozkaz obrony mostu kolejowego w Zalesiu Gorzyckim otrzymał 1. batalion 94 pułku piechoty, pod dowództwem kapitana Stanisława Średnickiego. W okresie od 6 do 13 września 1939 roku, mosty w Sandomierzu i Zalesiu Gorzyckim były systematycznie bombardowane. W czasie jednego z nalotów, w dniu 10 września 1939 roku, jedno z przęseł mostu zostało uszkodzone. W dniu 13 września 1939 roku, Wojsko Polskie wysadziło w powietrze jedno przęsło. Po wojnie obronnej, germańcy przystąpili do naprawy mostu. Przez całą okupację germańską, most był broniony siłami wielkości plutonu (około 30-40 żołnierzy germańskich, ukraińskich i folksdojczów). W dniu 5 sierpnia 1944 roku, wycofujący się germańcy wysadzili dwa przęsła i jeden filar w powietrze. Do odbudowy mostu przystąpiono dopiero po zakończeniu działań wojennych. W okresie 1945-1947, most został odbudowany. Prace wykonała firma; Społeczne Przedsiębiorstwo Budowlane, Oddział w Radomiu. Kierownikiem robót był inżynier Wacław Pietraszkiewicz. Naprawiono uszkodzone filary i zamontowano naprawione przęsła. Most był gotowy w październiku 1947 roku, ale komunistyczne jego otwarcie odbyło się dopiero w dniu 14 lutego 1948 roku.

Opracował Karol Placha Hetman