Łowicz 15-12-2025r.
Współrzędne geograficzne: 52.104N 19.955E, elewacja 89 m. Adres: Łowicz Główny ulica Dworcowa 1, 99-400 Łowicz.
Miasto Łowicz.
Łowicz to jedno z najstarszych i najważniejszych historycznie miast centralnej Polski. Jego dzieje sięgają wczesnego średniowiecza i są ściśle związane z Kościołem Katolickim, Polską Kulturą oraz tradycją Księżaków Łowickich. Tereny wokół dzisiejszego Łowicza były zasiedlone już w IX wieku, przez plemię Polan. Pierwsza pisemna wzmianka o Łowiczu pochodzi z 1136 roku i jest zawarta w Bulli Gnieźnieńskiej papieża Innocentego II. Jest tam wspomniane, że osiada jest własnością arcybiskupów gnieźnieńskich. W 1298 roku, Łowicz otrzymał prawa miejskie od księcia Władysława Łokietka. Przez wieki miasto należało do arcybiskupów gnieźnieńskich i było jedną z najważniejszych ich rezydencji, obok Gniezna i Skierniewic. Powstał tu zamek prymasowski, który był później rezydencją wakacyjną prymasów Polski. Od XV wieku, Łowicz pełnił funkcję stolicy Księstwa Łowickiego i był odrębnym terytorium Kościelnym. W XVII–XVIII wieku, Łowicz, Gniezno i Skierniewice były praktycznie politycznym centrum Polski. Prymasi byli interrexami w czasach bezkrólewia, a nawet podczas nieobecności króla w Rzeczypospolitej, co utrzymywało jedność państwa. Na terenie Łowicza utworzyła się charakterystyczna kultura Księżaków Łowickich, która charakteryzuje się; pasiakami, kolorowymi wycinankami, charakterystyczna muzyką ludową i tańcami. Bogate stroje ludowe są dzisiaj symbolem regionu i wysokiej kultury.
Po trzecim rozbiorze Polski, Ziemia Łowicka znalazła się w zaborze germańskim (pruskim). W wyniku wojen napoleońskich, w 1815 roku, Łowicz i okolice weszły do Królestwa Polskiego, które całkowicie były zależne od Moskwy (państwa moskiewskiego). Łowicz stał się miastem garnizonowym moskali.
Kolej do Łowicza doprowadzono w 1845 roku, jako odnogę od Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Odgałęzienie było w Skierniewicach. W 1862 roku, szlak kolejowy przedłużono do Bydgoszczy, miasta które w tym czasie było pod panowaniem germańców (prusaków).
Podczas wielkiej wojny światowej, miasto Łowicz bardzo ucierpiało. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zniszczony Łowicz szybko odbudowano. Przyczyniła się do tego kolej. Nie minęło 20 lat, a germańcy ponownie rozpoczęli drugą wojnę światową. Podczas wojny obronnej w 1939 roku, w okolicach Łowicza i Sochaczewa, toczyła się największa bitwa kampanii wrześniowej, którą historia nazwała „Bitwa nad Bzurą”. W wyniku germańskiej okupacji, Łowicz został znacznie zniszczony. Bardzo ucierpiała część starówki.
Po drugiej wojnie światowej Łowicz zaczął się dynamicznie rozwijać. Powstało wiele zakładów przemysłu spożywczego. Założono Muzeum w Łowiczu. Nadal rozwijała się kultura ludowa i mimo trwania komunizmu, przywiązanie do religii katolickiej. W Łowiczu jest jedna z największych procesji Bożego Cała. Odbudowano zabytkowe obiekt, w tym katedrę, zabudowania prymasowskie i części kamienic przy starym i nowym rynku. Od 1927 roku, na terenie zamku umieszczono składy wojskowe. Po 1945 roku, teren zamku został przecięty nową ulicą. Obecnie 2025 roku, zachowały się wały bastionu, fragment fosy i mury zamku górnego z XVI wieku.
Łowicz to jest miasto i gmina w województwie łódzkim, w powiecie łowickim. Miasto zostało założone w XII wieku, a prawa miejskie zostały nadane przed 1298 rokiem. Nie zachował się dokument lokacyjny, który został zniszczony przez okupantów. Powierzchnia miasta wynosi 23,42 km kwadratowych. W 2023 roku, populacja miasta wynosiła 26 099 mieszkańców.
Łowicz położony jest w makroregionie Niziny Środkowomazowieckiej, na Równinie Łowicko-Błońskiej. Historycznie jest to Mazowsze i Ziemia Sochaczewska. Przez miasto przepływa rzeka Bzura, która jest lewym dopływem Wisły. Elewacja miasta waha się od 82 m do 91 m. Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z bulli papieża Innocentego II z 1136 roku. Nazwa Łowicz ukształtował się już w XIII wieku, choć jej forma pisana uległa zmianie. Ostateczna pisownia Łowicz datuje się na 1827 rok. Etymologia słowa pochodzi od czasownika łowić, czyli polować (łowy).
Teren Łowicza należał do dóbr kościelnych, a dokładnie do biskupów gnieźnieńskich. Były trzy główne osady; Gniezno, Skierniewice i Łowicz. W Łowiczu był zamek ariybisków gnieźnieńskich, zbudowany około 1355 roku. Obecnie są tutaj ruiny zamku. Nie jest znana dokładna data lokacji Łowicza, ale już w 1298 roku, była tutaj mennica, która mogła być tylko przywilejem miast. Ponieważ biskupom udało się oddzielić Łowicz od wpływów książąt mazowieckich, trwał konflikt między obu stanami. Biskupi mieli wsparcie Polskich Królów. Spory trwały do czasu włączenia Mazowsza do Korony. W XV wieku, miasto składało się z; Podgrodzie, Stare Miasto i Nowe Miasto. Potwierdzenie lokacji miasta nastąpiło na prawie średzkim. W 1443 roku, wybudowano nowy ratusz. Miasto otrzymało od królów kilka ważnych przywilejów, w tym zwolnienia z płacenia ceł i podatku targowego. Dzięki dogodnemu położeniu miasto dobrze się rozwijało. W okresach bezkrólewia Łowicz pełnił funkcję stolicy administracyjnej Rzeczypospolitej. Interrex-em był zwyczajowo Prymas Polski.
Potop szwedzki znaczył miasto i nigdy już nie odzyskało swojej wysokiej rangi. Szwedzi jako luteranie zniszczyli zamek biskupi, wszystkie kościoły, zakony, szkoły i szpitale katolickie. Miasto nie było w stanie podnieść się ze zniszczeń. Po drugim rozbiorze Rzeczypospolitej, w 1793 roku, miasto stało się zaborem germańskim (pruskim). W 1907 roku, w wyniku wojen napoleońskich, miasto weszło w skład Księstwa Warszawskiego, a w 1815 roku, znalazło się w granicach Królestwa Polskiego, całkowicie zależnego od Moskwy. Miasto stało się własnością Wielkiego Księcia Konstantego i jego żony Joanny Grudzińskiej, która kazała się tytułować; Księżna Łowicka. W 1822 roku, moskale wytyczyli granice księstwa łowickiego. Po śmierci Joanny Grudzińskiej, Łowicz stał się własnością kolejnych carów.
Kolej w Łowiczu.
Moskale nie chętnie rozwijali kolej. Traktowali ja wyłącznie jako środek transportu wojsk, a nie rozwoju gospodarczego. Pierwsza na terenie Polski, kolej warszawsko-wiedeńska, pod wpływem żądania namiestnika, bandyty Iwana Pankiewicza otrzymała odgałęzienie aż do Łowicza. Kolej warszawsko-wiedeńska była pierwszą użytkową koleją w całym państwie moskiewskim.
Układanie torów na odcinku; Grodzisk Mazowiecki – Skierniewice – Łowicz ukończono w dniu 15 października 1845 roku. Regularny ruch kolejowy na trasie Warszawa – Łowicz uruchomiono w dniu 1 listopada 1845 roku. W kwietniu 1848 roku, uruchomiono ruch kolejowy na całej kolei warszawsko-wiedeńskiej. W ten sposób z Łowicza można było pojechać do Krakowa, Wrocławia, Berlina i Wiednia. W 1861 roku, zbudowano dworzec Łowicz Główny. W 1862 roku, po uruchomieniu kolei warszawsko – bydgoskiej, Łowicz uzyskał połączenie z koleją germańską; Ostbahn, czyli można było podróżować do miast; Gdańsk, Królewiec, Bydgoszcz, Poznań, Szczecin i Berlin. W listopadzie 1866 roku, z Łowicza można było pojechać przez Koluszki do Łodzi, dzięki Kolei Fabryczna – Łódzkiej.
Pod koniec XIX wieku, Łowicz należał do Guberni Warszawskiej. Mieszkańcy Łowicza brali czynny udział w powstaniu listopadowym i styczniowym, co ściągnęło na nich liczne represje. Mimo to miasto systematycznie się rozwijało, głównie w ramach drobnego przemysłu i rzemiosła. W wyniku wielkiej wojny światowej, już w 1914 roku, do Łowicza wkroczyła armia germańska. W 1918 roku, odrodziła się Rzeczypospolita. W 1939 roku, germańcy po raz kolejny rozpoczęli wojnę; druga wojna światowa. Łowicz był okupowany od 16 września 1939 roku, do 17 stycznia 1945 roku, kiedy do miasta wkroczyli moskale. Germańcy utworzyli w mieście getto. Szczególną nienawiść germańcy kierowali w stronę ludności Polskiej. Po wkroczeniu armii sowieckiej rozpoczęła się nowa, komunistyczna okupacja i jak na ironię, komunistów mamy w rządzie do chwili obecnej (2025 rok).
W okresie 1975–1998, miasto należało administracyjnie do województwa skierniewickiego. W dniu 25 marca 1992 roku, święty papież Jan Paweł II bullą Totus Tuus Poloniae Populus erygował diecezję łowicką, podnosząc tym samym kolegiatę łowicką do godności katedry. Papież podczas siódmej Podróży Apostolskiej do Polski odwiedził Łowicz i 14 czerwca 1999 roku, nadał katedrze łowickiej tytuł bazyliki mniejszej.
Obecnie w Łowiczu funkcjonuje kilka przedsiębiorstw, z których najważniejsze to: „Agros Nova” oddział w Łowiczu (produkcja dżemów, soków owocowych, przetworów warzywnych), Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska w Łowiczu (produkcja mleka i produktów mlecznych; zakład powstał w 1930 roku, jako „Spółdzielnia Mleczarska Parowa”), Firma Braci Urbanek (przetwórstwo warzyw i owoców), „Lamela” Sp. z o.o., Zakład Produkcji Opakowań „Opakomet” Sp. z o.o., „PartnersPol Group” Sp. z o.o., „Baumit” Sp. z o.o., „Chemipack” Sp. z o.o.
W Łowiczu funkcjonują dwie ważne stacje kolejowe: Łowicz Główny i Łowicz Przedmieście. Z Łowicza można pojechać pociągiem do wielu miast w Polsce. Najdłuższe bezpośrednie połączenie to jest: Łowicz – Poznań – Szczecin – Świnoujście. Jest połączenie: Łowicz – Warszawa – Siedlce – Terespol.
Stacja Łowicz Główny została uruchomiona w 1845 roku. W swojej historii zawsze miała nazwę Łowicz, która jednak miała zawsze drugą część nazwy. W okresie 1845-1862 Łowicz Wiedeński, w okresie 1863-1902 Łowicz Aleksandrowski, w okresie 1902-1914 Łowicz Wiedeński (ponownie), a następnie Łowicz Północny, w okresie 1914-1918 Lowitsch, od 1918 roku Łowicz i ostatecznie Łowicz Główny.
Według klasyfikacji PKP stacja ma kategorię dworca regionalnego. Podróżni mają do dyspozycji połączenia trzech przewoźników kolejowych: Łódzka Kolej Aglomeracyjna (między innymi do Łodzi, Kutna, Skierniewic). Koleje Mazowieckie (między innymi do Warszawy, Kutna, Płocka). PKP InterCity (między innymi do Warszawy, Torunia, Bydgoszczy, Poznania, Szczecina, Świnoujścia, Lublina, Rzeszowa). W 2017 roku, stacja obsłużyła 1 204 500 pasażerów. Spadek przewozów zanotowano w okresie 2020-2021, z powodu pandemii chińskiego wirusa. Wówczas pociągi przewiozły około 850 000 pasażerów w ciągu roku. Od 2022 roku, przewozy pasażerskie systematycznie wzrastają. W 2024 roku, stacja obsłużyła 1 320 000 pasażerów. W dniu 26 listopada 2025 roku, ze stacji Łowicz Główny odjechało 109 pociągów osobowych. Można było pojechać do stacji: Bydgoszcz Główna, Celestynów, Chełm, Dęblin, Gorzów Wielkopolski, Hrubieszów Miasto, Kołobrzeg, Kutno, Lublin Główny, Łódź Widzew, Piła Główna, Płock, Poznań Główny, Rzeszów Główny, Skierniewice, Suwałki, Szczecin Główny, Świnoujście, Warszawa Falenica, Warszawa Wschodnia, Zielona Góra Główna.
Dworzec Łowicz Główny.
W 1861 roku, zbudowano dworzec Łowicz, który w zmienionej formie przetrwał do czasów obecnych. Dworzec był zaprojektowany przez Adama Idźkowskiego w stylu klasycyzmu. Budynek został wpisany w formę wydłużonego prostokąta, z ryzalitami od strony placu dworcowego. Budynek miał główną część dwukondygnacyjną oraz boczne skrzydła połączone parterowymi łącznikami. Budynek miał 15 osi, po trzy w każdej bryle. Na parterze, wszystkie wejścia i okna były zakończone półkolem. Dachy na bryłach dwukondygnacyjnych były kopertowe, stosunkowo niskie, a łączniki zostały pokryte dwuspadowym dachem.
Po drugiej wojnie światowej budynek był znacznie uszkodzony. Ocalałą cześć XIX wiecznego obiektu rozbudowano w stylu modernistycznym, dodając drugie piętro. Wymieniono wszystkie okna i drzwi. Od strony wschodniej i zachodniej dodano kolejne drzwi wejściowe. W budynku były kasy biletowe, poczekalnia i kiosk „RUCH”.
Ostatni remont dworca przeprowadzono w okresie 2021-2024. Ze starego dworca pozostały praktycznie gołe mury. W marcu 2022 roku, do użytku oddano dworzec tymczasowy kontenerowy. W dniu 15 lutego 2024 roku (czwartek), budynek po remoncie udostępniono pasażerom. Na elewacji budynku znalazł się motyw łowickiej wycinanki; rośliny i kwiaty. Na płytach elewacji wyżłobiono wycinanki i dodatkowo podświetlono. Odnowiono bonowania, pilastry i gzymsy. Popielata elewacja harmonizuje z białymi ramami okien i drzwi. (Poprzednio była brązowa stolarka). Wnętrze upodobniono do historycznego. We wnętrzu dominuje kolor szary i biały. W poczekalni umieszczono ławki wzorowane na ławkach z okresu PRL. Zamontowano elektroniczne tablice przyjazdów i odjazdów, gabloty i zegary. Na parterze umieszczono kasę biletową, toalety, posterunek SOK (Straży Ochrony Kolei) i lokal przeznaczony na działalność komercyjną. Piętro przeznaczono na biura, w tym dla służb kolejowych oraz lokale na wynajem. Posadzkę holu wykonano jasnoszarym kamieniem, który kontrastuje z bazaltowym kolorem okładzin ściennych. Na posadzce zamontowano ścieżki prowadzące. Sufit jest biały wykonany jako lamelowy i ma zamontowane długie lampy oraz elementy klimatyzacji i ogrzewania. Budynek jest dostosowany dla osób niepełnosprawnych i jest całodobowo monitorowany. Są windy, pochylnie, napisy w alfabecie Braille`a i ścieżki prowadzące. Na dachu dworca zamontowano 68 paneli fotowoltaicznych. Ze szczytu budynku wykonano zadaszenie nad przejściem do tunelu prowadzącego na perony. Po zmroku budynek jest podświetlony. Podczas prac zamontowano zegar oraz napisy z nazwą dworca Łowicz Główny i logiem PKP S.A. Budynek ma oszczędne oświetlenie, system optymalizacji zużycia energii elektrycznej, ciepłej i zimnej wody. Budynek jest ocieplony, ma nową stolarkę okienną z potrójnymi szybami i nowymi drzwiami. Przy drzwiach wejściowych zamontowano kurtyny powietrzne. Budynek wyposażono w sygnalizację włamania i napadu oraz instalację przeciwpożarową. Budynek jest nowoczesny i bezpieczny dla pasażerów i pracowników kolejowych, jak nigdy w historii. Remont dworca Łowicz Główny objął również bezpośrednie otoczenie. W sąsiedztwie dworca ułożono nową nawierzchnię. Zamontowano elementy małej architektury; ławki, kosze, oświetlenie oraz zasadzono nową zieleń. Remont kosztował 13,17 mln złotych. Prace wykonała firma; Przedsiębiorstwo Budowlane „Często-bud” Damian Świącik z Częstochowy. Dokumentację wykonała pracowania; Domagało Wnuk Architekci.
Perony.
Na stacji są obecnie dwa perony wyspowe i 4 krawędzie peronowe. Nie ma peronu przy budynku dworcowym, który został zlikwidowany po drugiej wojnie światowej. Pomiędzy dworcem, a torami ustawiono płot, do którego pasażerowie przypinali swoje rowery. W 50-latach perony zostały wyremontowane. Otrzymały nawierzchnię wykonaną z betonowych płytek chodnikowych, o wymiarach 0,30 m x 0,30 m. Na peronach ustawiono wiaty typu przystankowego oraz ławki. Było oświetlenie latarniami typu ulicznego. Były ławki i kosze na śmieci. Od strony dworca były kolejno; jeden tor, Peron 1, trzy tory, Peron 2, jeden tor i tory odstawcze.
Z piętra dworca było wyjście bezpośrednie na kładkę, która prowadziła na perony oraz na drugą stronę stacji. Konstrukcja kładki była stalowa. Przy kładce przebiegało przejście w poziomie torów dla wózków bagażowych i przesyłek pocztowych.
W 2017 roku, rozpoczęto remont peronów. Jednocześnie przebudowywano układ torowy i trakcje elektryczną. Zbudowano tymczasowo przejście w poziomie torów, do Peronu 2, a następnie Peronu 1. Zamknięto ruch na kładce. Perony zostały wydłużone; Peron 1 ma długość około 350 m, a Peron 2 ma długość około 250 m. Nowe perony wykonano z betonowych prefabrykatów. Głównie przy krawędziach peronowych. Resztę pokryto betonową kostką brukową. Zamontowano odpływ liniowy wody deszczowej, latarnie, tablice informacyjne. Są ścieżki prowadzące, linie ostrzegawcze żółte i linie z guzikami. Zamontowano nowe długie zadaszenie, które wykonano ze stali i pokryto blachą trapezową. W 2018 roku, rozebrano kładkę nad torami. Zbudowano tunel dla pasażerów ze schodami i windami. Przy Peronie 1 przebiegają; tor 1 i tor 2. Peron 2 przebudowano w 2021 roku. W 2021 roku, dopuszczono ruch pieszy w tunelu, choć tunel jeszcze nie był całkowicie ukończony.
W tym samym czasie (2018 rok) w miejscu przejazdu kolejowo-drogowego rozpoczęto budowę wiaduktu nad torami, w ciągu ulicy Generała Tadeusza Rozwadowskiego. Ulica jest dwupasmowa i jest ścieżka rowerowa od strony północno-zachodniej i chodnik od strony południowo-wschodniej. Wiadukt oddano do użytku w 2022 roku.
Stacja Łowicz Główny.
Na stacji była wieża wodna, z prostokątną podstawą. Trzon wieży wykonano z czerwonej ciemnej cegły. Do wieży przylegają dwa budynki techniczne, w tym pompownia. W 2008 roku, podczas prac rozbiórkowych doszło do pożaru obiektu. Wieża wodna i przyległe budynki zostały rozebrane. Teren został uporządkowany w listopadzie 2008 roku.
Na stacji Łowicz Główny od 2022 roku, działa nowoczesna nastawnia komputerowa: LCS Łowicz Główny. Poprzednio funkcjonowała nastawnia dysponująca „ŁG” i nastawnie wykonawcze „ŁG1” i „ŁG2”.
Na stacji jest kilka miejsc pamięci o Polskich kolejarzach, którzy głównie zginęli z ręki germańców. Na jednej z tablic jest napis: „Pamięci Kolejarzom Ziemi Łowickiej, – poległym w obronie ojczyzny, – pomordowanych w (germańskich) obozach koncentracyjnych i na Pawiaku, – walczących w oddziałach AK (1939-45), prześladowanych za przekonania (1945-56). Wrzesień 1991. Kolejarze Łowicza.” Przy tablicy jest znak Polski Walczącej, stylizowany krzyż, oraz fragment toru kolejowego.
Linie kolejowe.
LK Nr 3 Warszawa Zachodnia – Kunowice to jest linia kolejowa znaczenia państwowego, dwutorowa, zelektryfikowana, łączy Warszawę Zachodnią i granice zachodnią Polski. Ma długość 475,583 km. Prędkość maksymalna 160 km/h.
LK Nr 11 Skierniewice – Łowicz Główny jest zelektryfikowana, w całości dwutorowa, o długości 21,713 km. Jest to linia łącząca linię kolejową Nr 1 Warszawa Zachodnia – Katowice z linią kolejową Nr 3 Warszawa Zachodnia – Kunowice i linią kolejową Nr 15 Bednary – Łódź Kaliska (poprzez łącznice kolejowe Łowicz Główny ŁG1 – Łowicz Przedmieście i Łowicz Główny – Łowicz Przedmieście) oraz z linią kolejową Nr 12 Skierniewice – Łuków. Linia biegnie równolegle do drogi krajowej Nr 70. Linię kolejową otwarto w dniu 1 listopada 1845 roku, dla Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. W dniu 25 maja 1963 roku, linię kolejową zelektryfikowano oraz dobudowano drugi tor.
LK Nr 531 Łowicz Główny ŁG1 – Łowicz Przedmieście. Jest to linia pierwszorzędna, zelektryfikowana, jednotorowa łącząca rozjazd Nr 30 na stacji Łowicz Główny (rejon ŁG1) z rozjazdem Nr 1 na stacji Łowicz Przedmieście. Długość 1,403 km.
LK Nr 532 Łowicz Główny – Łowicz Przedmieście. Jest to linia pierwszorzędna, zelektryfikowana, jednotorowa łącząca stację Łowicz Główny z stacją Łowicz Przedmieście. Linia ma długość 1,347 km.
Łowicz Przedmieście stacja kolejowa.
Łowicz Przedmieście to jest stacja kolejowa, która znajduje się w dzielnicy Przedmieście. Stacja została uruchomiona w 1902 roku, pod nazwą Łowicz Kaliski, dlatego że linia prowadziła do Łodzi Kaliskiej. Nie będziemy podawać innych nazw stacji, bo to są nazwy germańskie, niemiłe Polakowi.
Na stacji są 3 perony i jest 5 krawędzi peronowych. Kasy biletowe były, ale obecnie nie są czynne. Przez ostatnie 10 lat stacja obsługuje do 300 pasażerów w ciągu doby. Spadek przewozów pasażerskich nastąpił w okresie 2020-2021, z powodu pandemii chińskiego wirusa.
Linie kolejowe. LK nr 15 Bednary – Łódź Kaliska. LK Nr 531 Łowicz Główny ŁG1 – Łowicz Przedmieście. LK Nr 532 Łowicz Główny – Łowicz Przedmieście.
Stacja kolejowa Zielkowice.
Stacja kolejowa Zielkowice w Łowiczu to jest nieistniejąca stacja na południowy-wschód od stacji Łowicz Przedmieście. Współrzędne geograficzne: 52.090N 19.960E. Elewacja 83 m. Stacja była zlokalizowana pomiędzy ulicą Łąkową i ulicą Pogodna. Stacja leżała na LK Nr 15. Na stacji Warszawa Włochy odnaleziono namalowany na ceglanej ścianie rozkład jazdy z przełomu 40/50-lat XX wieku. Wsród stacji docelowych widnieje też stacja Zielkowice. Pociągi ze stacji Warszawa Włochy kursowały z dużą częstotliwością, przede wszystkim do miejscowości położonych w bliskim sąsiedztwie stolicy to jest do: Pruszkowa, Grodziska, Żyrardowa na LK Nr 1 oraz Ożarowa, Błonia i Sochaczewa na LK Nr 3, w kierunku Łowicza. Kilka pociągów dziennie docierało do Skierniewic i Koluszek, a także do Łowicza, zaś pojedyncze do Łodzi, Skarżyska Kamiennej, Częstochowy, a nawet do Katowic. W sierpniu 2024 roku, fragment ściany z zabytkowym rozkładem umieszczono w gablocie na stacji Warszawa Włochy. Nie wiadomo kiedy stacja Zielkowice została uruchomiona. Ocenia się, że były to 30-lata XX wieku. Stacja została zlikwidowana z początkiem 60-lat XX wieku.
Opracował Karol Placha Hetman